مطالعه تنوع گونه ای و عملکرد دو گونه آگروپایرون و اسپرس در حاشیه دریاچه ارومیه

کم آبی از جمله عوامل محدود کننده مهم عملکرد مراتع است (abbas et al, 2014). اما بررسی های مختلف نشان داده است که کشت مخلوط گیاهان علوفه ای می تواند مقاومت به کم آبی را در هر یک از اجزای کشت مخلوط افزایش داده و باعث افزایش عملکرد علوفه در شرایط کم آبی و آبیاری کامل گردد (hernandez and picon-cochard, 2014؛ küchenmeistera et al, 2013). این مطالعه با هدف مطالعه تاثیر تیمارهای آبیاری(عدم آبیاری، آبیاری کامل، آبیاری هر 7 روز یک بار،هر 14 روز یک بار قبل از گلدهی، آبیاری هر 7 روز یک بار،آبیاری هر 14 روز یک بار بعد از گل دهی) در سیستم های مختلف کاشت(کشت خالص آگروپیرون، کشت خالص اسپرس و کشت مخلوط) بر رشد و عملکرد علوفه اجرا گردید. این آزمایش در سال 1401در مزرعه دانشگاه آزاد اسلامی واقع در شهرستان ملکان در قالب آزمایش اسپلیت پلات و بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. این طرح متشکل از 54 کرت با فاصله ردیف کاشت 50 سانتی متر بود. اعمال سطوح مختلف تنش آب پس از استقرار بوته‌ها صورت گرفت. بر اساس نتایج حاصل بیشترین عملکرد علوفه در شرایط کشت خالص اسپرس با 4782 گرم در مترمربع به دست آمد. پس از کشت خالص اسپرس، کشت مخلوط بیشترین عملکرد علوفه را به خود اختصاص داد. همچون سایر صفات در شرایط عدم آبیاری بیشترین کاهش در عملکرد علوفه مشاهده گردید. در کشت خالص آگروپیرون، کشت خالص اسپرس و کشت مخلوط عملکرد علوفه در مقایسه با آبیاری کامل به ترتیب 48 ، 57 ، 2/38 درصد کمتر بود. بر اساس نتایج این مطالعه کشت مخلوط آگروپیرون با اسپرس محتوای کلروفیل، میزان پروتئین برگ آگروپیرون را بهبود بخشید ولی کشت مخلوط تاثیر منفی بر خصوصیات رشدی اسپرس داشت. بر اساس نتایج به دست آمده از این بررسی اعمال کم آبی پس از گل دهی در اغلب موارد تاثیری بر خصوصیات رشدی و عملکردی آگروپیرون و اسپرس نداشت، در حالی که کم آبی قبل از گل دهی کاهش قابل ملاحظه ای را در رشد و عملکرد آگروپیرون و اسپرس باعث گردید.