بررسی و تحلیل و راهکارهای توسعه پایدار در بخش کشاورزی حوضه آبریز دریاچه ارومیه

در جهان امروز منابع طبیعی روزبه روز و روبه نابودی است. کشور ایران به عنوان کشوری که بخش گسترده ای از آن در منطقه خشک و نیمه خشک قرار گرفته است و از تنش های آبی فراوانی رنج می برد، با دورنمایی نگران کننده ای روبرو است. خشک شدن تالاب ها و رودخانه ها، کاهش منابع آب زیر زمینی، کاهش عملکرد تولیدات کشاورزی و آسیب جدی به اکوسیستم ها، بخشی از چالش های ناشی از کمبود منابع آب به شمار می رود. در این زمینه، یکی از مهمترین چالش ها و مسایل زیست محیطی کشور در سال های اخیر که به دلیل کم آبی به وقوع پیوسته است، بحران ناشی از خشک شدن دریاچه ارومیه بوده است. توسعه پایدار به منظور مدیریت وحفاظت از منابع پایه و معرفی و بکارگیری پیشرفت های نوین و ساختار تشکیلات مناسب، اقداماتی را توصیه می نماید. در این بحث در خصوص کشاورزی و توسعه پایدار بخش کشاورزی حوضه آبریز دریاچه ارومیه به جهت اهمیت آن در بخش های مختلف اقتصادی و اجتماعی، نقش حساس منابع پایه و طبیعی در این بخش، از اهمیت و اولویت اساسی برخوردار است. توجه به توسعه پایدار کشاورزی دارای ابعادی گوناگون می باشد به گونه ای که این مفهوم دارای ابعاد اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی بوده و مدیریت موفقیت آمیزی از منابع پایه در کشاورزی است.با توجه به مطالب عنوان شده در خصوص توسعه پایدار کشاورزی، توجه به این مطلب حائز اهمیت است رسیدن به توسعه پایدار در حوضه آبریز دریاچه ارومیه حاصل نمی گردد مگر با شناسایی عوامل اصلی بحران حوضه آبریز دریاچه ارومیه از قبیل تغییرات اقلیمی، سیاست های نامناسب و مدیریت ضعیف منابع آب، کاهش سطح تراز آب دریاچه و افزایش آلودگی هوا و... و همچنین با توجه به ابعاد مختلف بحران دریاچه ارومیه و نیاز به مدیریت پایدار آن ایجاد سازمان ها و نهادهای جدید، طراحی و برنامه ریزی مرتبط در این زمینه با تعادل بخشی آب های زیر زمینی، استفاده بیشتر از ظرفیت سازمان های مردم نهاد، سخت گیری در اجرای قوانین مربوط به حفاظت آب و افزایش فعالیت ترویجی و آموزش به کشاورزان در زمینه حفاظت از منابع آب ضرورت دارد. این مقاله در صدد است راههای رسیدن به توسعه پایدارکشاورزی در حوضه آبریز دریاچه ارومیه را با ارائه نقش راه مورد بررسی قرار داده و ایده ها و راهکارهای مناسب و نوین در توسعه پایدار این بخش را ارائه نماید.