روش‌های طبقه‌بندی و آماری مبتنی بر سنجش‌ازدور برای ارزیابی شوری خاک (مطالعه موردی: اراضی جنوب دریاچه ارومیه)

شوری خاک در جهان، به‌ویژه در اقلیم خشک و نیمه‌خشک، به یک چالش جدی تبدیل شده است. شوری منجر به تخریب خاک می‌شود و بر رشد و بهره‌وری گیاهان تاثیر می‌گذارد. پایش و ارزیابی شوری خاک در توسعه و اجرای طرح‌های احیای خاک‌های شور ضروری است. اراضی اطراف دریاچه ارومیه نیز در برابر مشکلات شوری خاک آسیب‌پذیر هستند. تنوع مکانی و زمانی شوری خاک باعث می‌شود کارآیی روش‌های مختلف در برآورد آن متفاوت باشد. بنابراین هدف اصلی این مطالعه مقایسه روش‌های شناسایی خاک‌های شور با استفاده از رویکردهای طبقه‌بندی و تحلیل‌های آماری مبتنی بر داده‌های سنجش‌ازدور در اراضی جنوب دریاچه ارومیه است. برای دستیابی به این هدف، تعدادی نمونه خاک برداشت و هدایت الکتریکی نمونه‌ها در آزمایشگاه خاک اندازه‌گیری شد. از سوی دیگر پس از پیش‌پردازش‌های لازم روی داده‌های ماهواره‌ای، شاخص‌های متعددی با روش‌های مختلف بارزسازی لزجمله نسبت‌گیری‌، ادغام و تحلیل مولفه‌های اصلی تهیه شدند. در روش آماری، با کاربرد ارزش رقومی متناظر نقاط برداشت زمینی در باندها و شاخص‌های مختلف، مدل شوری خاک با روش رگرسیون گام‌به‌گام استخراج و اعتبارسنجی مدل انجام شد. نتایج این بخش نشان داد که مدل، حدود 39 درصد تغییرات شوری خاک سطحی را توجیه کرده است. در روش طبقه‌بندی، پس از انتخاب نمونه‌های تعلیمی مناسب، طبقه‌بندی با پنج کلاسه‌ شوری و الگوریتم‌های مختلف صورت گرفت و ارزیابی صحت انجام شد. در این روش، بیشترین صحت کلی و ضریب کاپا معادل 82% و 78/0 حاصل شد. مقایسه‌ نتایج دو روش نشان داد که روش طبقه‌بندی نظارت‌شده برای ارزیابی شوری خاک در منطقه مورد مطالعه در راستای مدیریت بهینه اراضی مناسبت‌تر است.