مقدمه‌ای بر طراحی و برنامه ریزی شهری برای زنان در تمدن اسلامی

‌در‌ طول ‌چند‌ دهه اخیر، طراحی و برنامه‌ریزی‌ شهری ‌از ‌حالت ‌مجموعه‌ای ‌از ‌روش‌ها‌ و ‌فنون ‌کاربردی ‌به ‌سطح ‌یک ‌دانش ‌میان‌رشته‌ای ‌ارتقاء‌ پیدا کرده است. هر نظریه و الگویی که در برنامه‌ریزی شهری شکل می‌گیرد، متاثر از زمینه‌های ارزشی و فرهنگی یک نظام فکری آن جامعه است. بنابراین نباید از هر نظریه یا طرح برای برنامه‌ریزی شهری استفاده کرد زیرا که باید متناسب با نظام اسلامی و فرهنگی و ارزشی و فکری جامعه بوده و با توجه به حضور، نقش و محدودیت‌های زنان با توجه به قشر مهمی که در جامعه است باشد تا از اثرات زیان‌بار آنها در بلند مدت مصون بماند. وجود نظام فکری متناقض در طراحی و برنامه‌ریزی کشور باعث استفاده از الگوها و طرح‌های تاریخ مصرف گذشته، حرکت به سمت بی‌هویتی و دنباله‌روی از تمدن غرب که با تمدن اسلامی ما همخوانی ندارد خواهد شد. در این پژوهش به بررسی برنامه‌ریزی شهری برای زنان با توجه به تمدن اسلامی پرداخته شده و روش پژوهش ما از نوع توصیفی-تحلیلی و به صورت گردآوری داده‌های کتابخانه‌ای است. در نتیجه بدست آمده در این پژوهش برنامه‌ریزان شهری باید شناخت و مطالعات خود را نسبت به فضای فرهنگی، اخلاقی، ارزشی و دینی جامعه افزایش داده و با اصلاح معضلات موجود در شهر به طراحی و برنامه‌ریزی درست در باب زنان با توجه به هویت و تمدن اسلامی جامعه ما بپردازند.