چالش‌های توسعه پایدار و عدالت زیست محیطی در هزاره سوم

با افزایش جمعیت جهان در هزاره سوم و محدودیت منابع طبیعی در عمل شکاف بزرگی میان توسعه پایدار و عدالت زیست محیطی مشاهده می‌شود که مهمترین قربانی این تعارض، محیط زیست، طبیعت، منابع طبیعی و حقوق نسل‌های کنونی و آینده است. در عین حال با مدیریت منابع و استفاده از انرژی‌های پاک و قابل تجدید و کاهش انتشار گازهای گلخانه می توان به این وضعیت پایان داد و همین‌طور با اجرای اصول علمی مربوط به تنظیم جمعیت این مصائب کاهش خواهد یافت. مهمترین مساله مورد مطالعه در این تحقیق تلاش برای احیاء پروسه توسعه پایدار و عدالت زیست محیطی در یک بستر مناسب است و هدف از انجام این تحقیق آن است که با چالش‌های پیش‌روی تحقق توسعه پایدار و عدالت زیست محیطی در هزاره سوم آشنا شده و درصدد مرتفع کردن این چالش‌ها در اسرع وقت باشیم. بنابراین روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و یافته‌های تحقیق ثابت می‌کند که انسان عصر کنونی در تلاش برای داشتن رفاه بیشتر بدون احساس مسئولیت نسبت به آینده آن چنان از منابع طبیعی استفاده می‌کند که گویا قرار است که قرن 21 آخرین قرنی باشد که جهان شاهد حیات بشریت خواهد بود. از سوی دیگر نتایج تحقیق ثابت می‌کند که با لحاظ انواع اسناد بین‌المللی زیست محیطی و توجه به موازین حقوق بشر بویژه نسل سوم حقوق بشر که شامل حق بر محیط زیست سالم است و همین‌طور استفاده از تجربیات موفق کشورها و سازمان‌های بین‌المللی فعال در زمینه محیط زیست بایستی به نحوی از محیط زیست بهره‌برداری نمود که علاوه بر پایداری محیط زیست بتوان به توسعه پایدار و عدالت زیست محیطی برای نسل‌های کنونی و آینده دست یافت و زندگی را برای همه موجودات زیست کره زمین خوشایند نمود.