برآورد پایداری اقتصادی و عوامل موثر بر آن در نظام کشت ذرت شهرستان پارس آباد

تلاش برای دستیابی به  کشاورزی و توسعه پایدار لازمه کسب امنیت غذایی، ایجاد اشتغال و درآمد در مناطق روستایی و ریشه کن کردن فقر و حفظ منابع طبیعی و محیط زیست است. رشد فزاینده جمعیت و بحران کمبود غذا، موجب شده از منابع طبیعی بیش از اندازه بهره برداری شود  و در نتیجه توازن بیولوژیکی برهم بخورد. همچنین مصرف بی‌رویه مواد شیمیائی در کشاورزی، سبب بروز مشکلات زیست ‌محیطی و سلامتی بسیاری شده است. به ­طوری­که امروزه پایدارسازی کشاورزی ضرورت بلامنازع حل مسائل محیط زیستی و سلامتی نشات گرفته از سیستم کشت رایج است. مطالعه حاضر با هدف سنجش پایداری اقتصادی نظام کشت ذرت از طریق تحلیل مولفه­ های اصلی و بررسی عوامل موثر بر آن از طریق برآورد مدل رگرسیونی لگاریتمی-لگاریتمی صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق 201 نفر از کشاورزان ذرت­کار شهرستان پارس آباد است که با روش نمونه ­گیری تصادفی طبقه­ ای نسبتی دومرحله ­ای انتخاب شدند. اطلاعات و داده­ های مورد نیاز به طریق میدانی و تکمیل پرسشنامه جمع ­آوری گردید. براساس نتایج کشاورزان تحت مطالعه با حدود 65/69 درصد فراوانی در سطح نسبتا ناپایدار اقتصادی قرار دارند. همچنین براساس نتایج مدل، متغیرهای نوع مالکیت زمین، نوع نظام زراعی، عضویت در تعاونی ذرت-کاران، دانش کشاورزی پایدار، تعداد نیروی کار خانوادگی و سطح زیر کشت، بر پایداری اقتصادی نظام کشت ذرت در منطقه پارس آباد تاثیر مثبت و معنادار و متغیر سن تاثیر منفی دارد. در این راستا، برگزاری کلاس ­های ترویجی و آموزشی مرتبط با پایداری، تشویق به عضویت در تعاونی­ ها و افزایش آگاهی بهره­ برداران نسبت به مضرات مواد شیمیایی و ترغیب جوانان به سمت زراعت و کشاورزی از پیشنهادهای مطالعه است.