ارزیابی اثر محلول پاشی نیتروژن بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیک سه رقم جو تحت شرایط تنش خشکی

به منظور بررسی اثر محلول پاشی نیتروژن بر برخی ویژگی های فیزیولوژیک و زراعی ارقام جو آزمایشی در دو سال زراعی 98- 1397 و 99- 1398 در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی استان آذربایجان شرقی به صورت اسپلیت فاکتوریل با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آبیاری در دو سطح کامل و تنش خشکی به کرت های اصلی و تیمارهای محلول پاشی (محلول پاشی و عدم محلول پاشی نیتروژن) و سه رقم جو (مهتاب، جلگه و ماکوئی) بصورت فاکتوریل به کرت های فرعی اختصاص یافت. نتایج نشان داد بالاترین ارتفاع بوته، طول سنبله، شاخص کلروفیل، شاخص سطح برگ، تعداد دانه در سنبله و عملکرد دانه و کمترین محتوی پرولین برگ به تیمار محلول پاشی کود نیتروژن تحت شرایط آبیاری کامل اختصاص داشت. همچنین محلول پاشی نیتروژن توانست ارتفاع بوته، طول سنبله، شاخص کلروفیل شاخص برگ پرچم، محتوی پرولین، وزن هزار دانه و عملکرد دانه را تحت شرایط تنش خشکی در مقایسه با تیمار شاهد به صورت معنی داری افزایش دهد. نتایج نشان داد رقم مهتاب تحت شرایط آبیاری کامل توانست بالاترین شاخص کلروفیل، شاخص سطح برگ، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه را در هر دو شرایط محیطی و بالاترین محتوی پرولین را تحت شرایط تنش کمآبی تولید نماید و در بین سه رقم مورد بررسی بیشترین مقاومت به خشکی را نشان داد. نتایج برهم کنشها همچنین نشان داد بالاترین محتوی کلروفیل شاخص سطح برگ پرچم، محتوی پرولین، تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه به رقم مهتاب و تیمار محلول پاشی نیتروژن اختصاص یافت. میتوان نتیجه گرفت کاربرد نیتروژن به صورت محلول پاشی می تواند راهکاری برای تعدیل تنش خشکی و بهبود عملکرد دانه در جو در مناطق دیم باشد، همچنین رقم مهتاب به واسطه مقاومت پتانسیل استفاده از امکانات محیطی رقمی مناسب برای کشت کار در مناطقی با شرایط محیطی متغیر باشد.