اثرات کاربرد کودهای زیستی و فسفر بر برخی از ویژگی های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه دارویی اسطوخدوس (.lavandula officinalis l) تحت شرایط تنش کمبود آب

به‌منظور بررسی اثر کودهای زیستی و فسفر بر برخی از صفات مورفولوژیکی و بیوشیمایی گیاه دارویی اسطوخدوس تحت شرایط تنش کمبود آب، آزمایشی به‌صورت کرت­ های دو بار خردشده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز در سال زراعی 98-97 اجرا شد. عوامل آزمایشی شامل سطوح آبیاری (آبیاری پس از 60، 90 و 120 میلی­متر از تشتک تبخیر کلاس a) به­ عنوان عامل اصلی و تلقیح با کود زیستی در چهار سطح (تلقیح با تیوباسیلوس، پسودوموناس و تیوباسیلوس + پسودوموناس و عدم تلقیح به‌عنوان شاهد) به‌عنوان عامل فرعی و سطوح کود فسفر در دو سطح (0 و 50 کیلوگرم در هکتار) به‌عنوان عامل فرعی فرعی بودند. نتایج نشان داد که در کلیه سطوح آبیاری، مصرف فسفر و تلقیح با کودهای زیستی موجب افزایش وزن خشک گل نسبت به شاهد شد به‌طوری‌که آبیاری بعد از 60 میلی­متر تبخیر از تشتک تبخیر به همراه مصرف 50 کیلوگرم فسفره در هکتار و کاربرد تیوباسیلوس + پسودوموناس موجب افزایش بیشترین وزن خشک گل (3/833 گرم در هکتار)، محتوای پرولین (828/4 میلی­گرم بر گرم وزن تر)، قندهای محلول (936/1 میلی­گرم بر گرم وزن تر)، فعالیت آنزیم ­های کاتالاز (1147/0 تغییرات جذب در میکروگرم پروتئین بر دقیقه)، پراکسیداز (1193/0 تغییرات جذب در میکروگرم پروتئین بر دقیقه، سوپر اکسید دیسموتاز (6173/0 تغییرات جذب در میکروگرم پروتئین بر دقیقه) و مالون دی‌آلدئید (343/5 میکرومول بر گرم وزن تر) گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که کاربرد باکتری­های محرک رشد به همراه استفاده از کود فسفر می­تواند اثر مثبتی بر کاهش اثرات منفی تنش آبی داشته باشد و موجب افزایش عملکرد گل در گیاه اسطوخودوس شود.