چالش های زیست محیطی ناشی از کاهش سطح آب دریاچه ارومیه و راهکارهای احیاء مجدد

دریاچه ارومیه به عنوان بزرگ ترین دریاچه داخلی ایران و از مهم ترین و با ارزش ترین اکوسیستم های آبی ایران و جهان به شمار می آید. هدف از این تحقیق بررسی عواقب ناشی از کاهش سطح آب دریاچه ارومیه و درنهایت ارائه راهکارهای مناسب برای نجات آن می باشد، دریاچه ارومیه با مساحت تقریبی بیش از 50000 کیلومتر مربع دریاچه ای وسیع با شوری زیاد است که در شمال غرب ایران و بین استان های آذربایجان غربی و شرقی واقع شده است. در دهه گذشته به دلیل کاهش تراز آب دریاچه که ناشی از عوامل مختلفی از قبیل برداشت بیش از حد از منابع آبی در حوضه، خشکسالی و تغییرات اقلیمی، رشد جمعیت، احداث سدها می باشد، سطح عمده ای از دریاچه بدلیل خشک شدن به شوره زار تبدل شده است. بدون شک تداوم این روند بحرانی برای دریاچه ارومیه، خسارات و آسیب های جبران ناپذیری را بر سلامت و بهداشت ساکنین منطقه و معیشت آنها، تخریب اکوسیستم و سایر مسائل زیست محیطی به همراه خواهد داشت. استفاده از روش های موثر مدیریت منابع آب در کنار رعایت نیازهای زیست محیطی این منطقه، تنها راهکار کاهش اثرات و خسارات این بحران می باشد که به دلیل فرامنطقه ای بودن اثرات آن نیازمند عزم ملی و حتی بین المللی می باشد و لازم است که برای نیل به این هدف از مجموعه عوامل و راهکارهای موجود و در دسترس در این راستا استفاده گردد. بروز خشکی دریاچه ارومیه نمودی از عدم وجود برنامه ریزی، امکان سنجی و آینده نگری در انجام پروژه های عمرانی و توسعه اقتصادی در این منطقه بوده است. با مدنظر قرار دادن این موضوع و در راستای اهمیت بررسی کارهای انجام شده در این راستا، در این تحقیق تلاش شده است تا با بررسی و مرورکارهای انجام شده در راستای احیا و نجات این ذخیره آبی و زیست محیطی، مجموعه علل وعوامل وقوع بحران کنونی و نیز آثار آن و همچنین راهکارهای مختلف پیشنهاد شده برای حل این بحران ارائه گردد.