سیاست تثبیت: نظریه، اجرا و آثار آن بر متغیرهای کلان در اقتصاد ایران

تورم های مزمن، شدید و بعضا لجام گسیخته یکی از مبرم ترین مشکلات اقتصادهای در حال توسعه در دهه های گذشته بوده و بیش از سه دهه است که اقتصاد ایران دچار تورم های بالا و ماندگار در اغلب دوره ها بوده است. این مشکل پس از سال 1396 شدید تر شد و در واکنش به این معضل سیاست‌های کلان اقتصادی، بطور اخص سیاست‌های پولی، با هدف کاهش شدید نرخ تورم برنامه تثبیت پولی از دی ماه 1401 را در صدر اولویت های بانک مرکزی قرار گرفت و از آغاز سال 1402 ادامه برنامه برای بازه زمانی دو ساله اعلام شد. برنامه تثبیت اقتصادی مجموعه ای از سیاست های راهبردی است که توسط دستگاه های اجرایی برای کاهش نرخ تورم و پراکنش آن و بستر سازی برای رشد پایدار اقتصادی تهیه و اجرا میشود. هدف بسته های سیاستی تثبیت غالبا رفع و رجوع کردن سه مشکل ناترازی بخش خارجی؛ تورم؛ و رکود اقتصادی بوده است. برنامه تثبیت اعلام و اجرا شده در ایران عمدتا در حوزه سیاست پولی بوده و اگر چه بخش مالی برنامه مشخصی در قالب برنامه تثبیت نداشته اما هدف اعلام شده کاهش کسری بودجه را میتوان اقدامی در این راستا قلمداد کرد. در این مقاله آثار سیاست تثبیت اقتصادی با تاکید بر سیاست تثبیت پولی بحث و ارزیابی میشود با توجه به این پیش زمینه، در این مقاله آثار سیاست تثبیت اقتصادی با تاکید بر سیاست تثبیت پولی بحث و ارزیابی میشود.