جایگاه زن در نهج‌البلاغه و فمینیسم با تاکید بر نقش اجتماعی و خانوادگی زنان

خانواده یکی از مهمترین و اساسی ترین بنیانهای جامعه بشری است که در نهج البلاغه به عنوان یک نهاد تاثیرگذار در باورها، نگرش ها و ارزش ها و رفتارهای افراد از آن یاد شده است. زن در نهج البلاغه از جایگاه خاصی برخوردار است. امام علی علیه السلام درباره منزلت و کرامت زن می‌فرماید: که زنان مظهر جمال و عطوفت الهی هستند و زن را امانت الهی می داند که همچون امانت های دیگر ارزشمند و قابل احترام است. این مقاله به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع معتبر کتابخانه‌ای و نرم افزاری به «بررسی تطبیقی جایگاه زن در نهج البلاغه و فمینیسم با تاکید بر نقش اجتماعی و خانوادگی زنان» می پردازد و هدف از آن، مقایسه دیدگاه امام علی علیه السلام و فمینیسم درباره جایگاه اجتماعی و خانوادگی زن است. آنچه از نتایج این نوشتار به دست آمده این است که، در تعالیم اسلامی از جمله نهج‌البلاغه نگاه به زن مبتنی بر انسانیت است و از نظر تدبیر شئون اجتماع و دخالت در اداره امور و عمل بین زن و مرد تساوی است و زنان مانند مردان می‌توانند در جامعه نقشآفرینی و مسئولیتپذیری داشته باشند و در خانواده نیز نقش همسری و مادری برای زنان مورد اهمیت قرار دارد. در تفکرات فمینیستی اصل بر فردگرایی و اومانیسم است و انسانیت زن، تحت‌الشعاع جنسیت او قرار گرفته است و هرگونه تفاوت اجتماعی بین زن و مرد، نابرابری و تبعیض جنسی محسوب می‌شود. فمینیستها، ازدواج و همسری و تشکیل خانواده، بارداری و مادری را مورد انتقاد قرار داده و سرکوب می‌کنند و طلاق بی‌تقصیر را تصویب کرده‌اند. در نتیجه با مقایسه این دو دیدگاه باید از فرهنگ غرب عبرت گرفته و از اقتباس عناصر فرهنگی مخرب غرب و فمینیسم افراطی اجتناب شود.