استقامت روان درنوجوان ازمنظر نهج البلاغه

دوره نوجوانى حساس‏ترین و با اهمیت‏ ترین دوران زندگى انسان است. بدون تردید مشکلات فردی واجتماعی همچون؛ خود باختگی فرهنگی، تزلزل در اعتقادات دینی و هنجارهای اخلاقی، از هم گسیختگی خانواده‌ها، ازاختلال درثبات شخصیت نشات می گیرد و عنصر استقامت و پایداری می‌تواند نسخه مجرّبی برای رفع چالش های مذکور بویژه دردوران نوجوانی باشد. پژوهش حاضر سعی دارد با روش توصیفی به پردازش موضوع استقامت روان درنوجوان با تکیه بر آموزه‌های نهج البلاغه بپردازد. نهج البلاغه مصداق عینی از منابع اسلامی و علمی و قابل استناد برای مراجعه متخصصان روانشناسی است. ساختار مقاله دردوبخش ویژگی های نوجوان و خصوصیت استقامت در چهار حیطه عبادت، الگوپذیری ودوست یابی وتوانایی شناختی بررسی شد. یافته ها در این تحقیق نشان می‌دهد؛ سعادت و عزّت ماندگاری را که بشر معاصر، جویای آن است، با تکیه بر علم و مدرنیته ساختن زندگی، حاصل نمی گردد؛ بلکه تنها با استقامت دین مدارانه است که می‌تواند او را به کمال خود رساند.