واکاوی رابطه ی گناه و رزق با تکیه بر روایات امام علی (علیه السلام)

بر اساس ایات و روایات هر مصیتی که به انسان می رسد در گرو اعمال خویش است. یکی از بدترین مصیبت ها فقر است که در منابع مختلف با تعبیر موت اکبر یاد شده است و قبر بهتر از فقر معرفی شده است. با توجه به شدت نکوهش فقر، شناسایی عوامل فقر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در دامنه ی مطالعاتی موسوعه الاحادیث العلویه از طرازنده، مسند الامام علی(علیه السلام) از قپانچی و ختم کامل نهج البلاغه در دیدگاه امیرالمومنین (علیه السلام) به نقش گناه در بین تمام عوامل فقر تاکید شده است. گناه عامل کمبود روزی و زوال نعمت معرفی شده است. در بین گناهان به برخی از گناهان به صورت خاص به عنوان عامل کاهش رزق یاد شده است. این گناهان عبارتند از: 1- عدم پرداخت حقوق واجب الهی 2- زنا 3- ظلم 4- خیانت 5- ناشکری و ناسپاسی 6- ممانعت از قرض دادن خمیر نان 7- سوگند دروغ 8- عادت به دروغ گویی 9- قطع صله ی رحم10- کثرت گوش کردن به موسیقی 11- رد مرد ساءل در شب. نقطه مقابل گناه، تقوا عامل افزایش رزق معرفی شده است.