سبک زندگی اجتماعی، زیست شرافتمندانه و مولفه های تجربه بهینه در نهج البلاغه

پژوهش حاضر با هدف مرور سخنان، نامه ها، حکمت ها و خطبه های حضرت علی (ع) به منظور شاخت ابعاد نهج البلاغه از جمله بعد روان شناختی و سبک زندگی اجتماعی و زیست شرافتمندانه در چشمه جوشان علوی انجام شد. نهج البلاغه به عنوان یک کتاب معنوی می تواند ابعاد تازه ای از انسان را در حوزه های مختلف زندگی و روان شناسی بگشاید. زیست شرافتمندانه از نظر حضرت علی (ع) از طریق اطاعت از خدا و پیامبر(ص)، پیروی از عقل و دانش، داشتن تقوا و عمل صالح، فروتنی، شکیبائی، بخشش، قناعت و ... در زندگی قابل درک است. روانشناسی مثبت گرا، دیدگاهی که ریشه در ارتقای سلامتی دارد، شامل مطالعه فرآیندها و شرایطی است که به عملکرد و شکوفایی بهینه در انسان کمک می کند. روان شناسی تجربه بهینه از طریق فعالیت های مختلف، در روان شناسی مثبت گرا، از بدو تولد مورد توجه جهانی قرار گرفته است. ساختن یک زندگی هدفمند و معنادار که به فرد امکان شکوفائی می دهد، مورد مطالعه روان شناسی مثبت گراست. مرور نهج البلاغه نشان داد، کسب زیست شرافتمندانه، مولفه های تجربه بهینه و معنادار ساختن زندگی، با مطالعه ی این کتاب ارزشمندِ «فروتر از کلام خالق و فراتر از سخن مخلوق» که برترین سند مکتوب پیش روی ماست و معجونی شفابخش برای دردهای فردی و اجتماعی بشریت است، امکان پذیر بوده و چراغ هدایتی بر سرراه جویندگان طریقت علوی قرار داده است. پژوهش حاضر با مطالعه ی مروری نهج البلاغه با استناد به منابع چاپی و الکترونیکی مرتبط با آن، به زیست شرافتمندانه و تجارب بهینه نمودار شده در سخنان حضرت علی (ع) پرداخته است. شناخت ابعاد نهج البلاغه و از جمله بعد روان شناختی آن، افزون بر دستیابی به معارف جدید، ما را با شخصیت علمی امیر مومنان (ع) نیز بیشتر آشنا می سازد.