انحرافات اخلاق اجتماعی کارگزاران و بایسته‌های آن از منظر نهج البلاغه

از آنجا که انسان موجودی مرکب از جسم و جان و هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارد، در درون، هوس‌ها و در بیرون ابلیس دشمن قسم خورده را دارد بنابراین همواره در معرض انحراف قرار دارد. از طرف دیگر هم موجودی اجتماعی است که به فعلیت رسیدن استعدادهایش فقط در جامعه میسر است. قطعا عقل هر عاقلی حکم می‌کند که باید درون جامعه، یکسری قواعدی باشد تا افراد بر اساس آنها به زندگی جمعی خود نظم دهند که افراد جامعه طی فرایند جامعه پذیری این اسلوب را یاد می‌گیرند و دچار انحراف نمی‌شوند. انحراف و مفاهیم آن به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شود؛ مفاهیم عام، مفاهیمی که شامل هر نوع انحرافات فردی و اجتماعی می‌شود مانند ظلم، فساد، فسق، منکر و... مفاهیم خاص، مفاهیمی که دلالت بر نوع خاصی از انحراف و کج‌روی مانند نفاق، ارتداد، شرب خمر، قمار و... می‌کند که انحرافات اجتماعی ازجمله مسائلی است که در حوزه آسیب‌شناسی اجتماعی بدان پرداخته می‌شود. انحرافات اخلاق اجتماعی بیشتر درزمینه زعامت و رهبری کارگزاران بود که سبب انحراف بین همه امور شده بود و عوامل این انحرافات در سخنان امیرالمومنین (علیه السلام) انحرافات متاثر از عوامل متعدد اخلاقی همچون بی‌ایمانی، ظلم و... و ترویج آن است که اصلاح آن با مدیریت و نظارت بر عملکرد کارگزاران است. این مقاله به روش توصیفی با هدف شناخت انحرافات اخلاق اجتماعی کارگزاران از زبان حضرت علی علیه السلام) به رشته تحریر درآمده است.