راه های خودسازی از منظر نهج البلاغه

یکی از موضوعاتی که اهمیت بسیاری در اسلام داشته مسئله خودسازی بوده است به این معنا که انسان برای پاک کردن روح خود از آلودگی ها و بیرون کردن غیر از خدا از دل تلاش کند. نویسنده در این مقاله به دنبال آشنا کردن مخاطب با راه های خودسازی در این زمینه بوده است. اهمیت این موضوع به این جهت بود که انسان با شناخت خودمی تواند خدای خویش را بهتر بشناسد و نهج البلاغه در این زمینه می تواند راهنمای خوبی باشد . امام علی (علیه السلام) برای خودسازی راه های ماتقدیقظه، توبه، زهد، مراقبه و محاسبه،را بیان کرده اند و راه هایی مانند دنیاپرستی، بخل و تکبر،را راه های دور کننده انسان از خودسازی می دانند. این نوشته به روش توصیفی و کتابخانه ای بوده و از دستاوردهای این مقاله این است که انسان در جوانی اقدام به خودسازی کند و فرصت را از دست ندهد و در عمل این راه را به کار بگیرد تا در آخرت دچار خسران و هلاکت نگرد. در این نوشته نویسنده از کتاب نهج البلاغه و تفیسر و شرح آن و کتاب های اخلاقی استفاده کرده است.