آیین اخلاق دانشجویی و زیست شرافتمندانه بر اساس حکمت 147 نهج البلاغه

یکی از معارف ناب علوی که به واسطه کمیل بن زیاد به ما رسیده حکمت 147 نهج البلاغه است که در موضوع جایگاه علم و آداب دانشجویی و ویژگیهای عالم ربآنی کم نظیر است. این روایت در منابع فراوانی از فریقین آمده است و دانشوران گوناگون از جمله محدثان، متکلّمان، مفسران و اخلاق پژوهان از نکات ارزنده و کاربردی آن بهره جسته اند. این سفارش امام علی علیه السلام می تواند آیین اخلاق دانشجویی کارآمد را در راستای زیست شرافتمندانه برای تمام حقیقت طلبان در طول تاریخ به ارمغان آورد. در پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی، آداب اخلاقی آموختن با واکاوی عبارات حدیث و بررسی معنای عبارت «متعلّم علی سبیل نجاة» استخراج و تبیین شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است علم، نجات و حجت خدا به عنوان سه مولفه زندگی شرافتمندانه رابطه تنگاتنگ و در هم تنیده دارند به طوری که اگر علم و دانش در مسیر نجات یعنی با رعایت اخلاق دانشجویی، بی واسطه یا با واسطه از عالم ربانی و حجت خدا اخذ شود، مراتب والایی از رستگاری و نجات را برای طالب علم به همراه خواهد داشت.