توصیه‌های اخلاق حضرت علی (علیه السلام) به جوانان با محوریت نامه31 نهج البلاغه

سعادت آدمی دارای مولفه‌های گوناگون از جمله فضیلت‌های اخلاقی است، تکیه و تاکید اسلام بر اخلاق همیشه جدی است و در طول تاریخ مورد توجه بشر بود. و اقداماتی در جهت رسیدن به نیکوترین اخلاق و به تبع آن تربیت درست، از انسان های اولیه تا جوامع متمدن و انسان‌های فرهیخته صورت گرفته است. انسان در دوران‌های گوناگون از زندگی بی‌نیاز از خودسازی نیست و در سیر مراحل رشد نیاز به تربیت خاص دارد. یکی از مهم‌ترین دوران، دوران جوانی است. این دوره از نگاه مربیان اخلاق، روانشناسان و سایر متخصصان دوره حساسی است و با توجه به حساسیت ویژه از نظر جسمانی، عاطفی، عقلانی، اخلاقی و اجتماعی بایستی از طریق آموزش‌های لازم و صحیح جوانان را هدایت و ارشاد کرد. امام علی (علیه السلام) که مظهر اسم اعظم خداوند و جامع معارف مختلف است طی نامه‌ای عالی‌ترین و زندگی‌سازترین توصیه‌های خود را به فرزند گرامیشان امام حسن (علیه السلام) فرمود. هدف ایشان از نوشتن نامه طرح عالی‌ترین دستور العمل حکیمانه در قالبی ملموس و قابل عمل است از جمله این توصیه‌ها، سفارش به تقوا و صبر و شکیبایی در مقابل مشکلات است در این نوشتار که به روش توصیفی و تحلیلی است، سعی شده است از شروح نهج البلاغه، کتب تفسیری و روایی استفاده شود تا بتوان بهترین روش‌های تربیت فرزندان به خصوص جوانان را آشکار کرد.