عوامل حرمان از رحمت الهی از منظر نهج البلاغه

انسان مخلوقیست با ابعاد وجودی و فطری تا در پرتو فیوضات خالقش به هدف خلقتش؛ کمال، قرب الهی آراسته گردد. اما از آنجا که امروزه به مشغله های دنیوی معطوف و با هدف قراردادن دنیا در گمراهی سرگردان گشته و با یک عمر زندگی، بی نصیب از دنیا می رود. لذا باید بیش از آنی که در بیداد ظلمت و در دریای بیکران شهوت غرق شود، به کشتی نجات راه حق سوار شود. بدین منظور در این مقاله با روش توصیفی تحلیلی، از منظر حضرت علی علیه السلام عوامل محروم شدن از رحمت الهی تبیین می شود؛ که خاستگاه حرمان از رحمت الهی جهل و غفلت انسان است، و اقبال به دنیا آفت شکوفایی انسانیت است. عدم انصاف با خلق، خود پسندی و استغنی از خدا از اسباب خشم خداوند و از رحمت رحمانیه حضرت حق باز می ماند. بدین رو حجاب های ظلمانی حائل بین او و پروردگار می شود و انسان تحت ولایت شیطان، و باعث خسران خود در دنیا و آخرت می شود. رحمتی که خداوند سبحان کسی را از آن محروم نمی کند، تمام محرومیت ها و گرفتاری ها نتیجه طبیعی اعمال انسان است.