بررسی تطبیقی سازوکارهای اجرایی حقوق بشر از منظر اسناد بین المللی و نهج البلاغه

حقوق بشر اساسی ترین حقوقی است که هر فرد به طور ذاتی، فطری، به صرف انسان بودن از آن بهره‌مند می‌شود. دین اسلام به عنوان کامل‌ترین دین الهی به واسطه ویژگی‌های فطری و ذاتی موجود در حقوق بشر، همیشه سرشار از منابع غنی در این خصوص است. نهج‌البلاغه نیز به عنوان یکی از مهم ترین منابع اسلامی، توانایی تبدیل شدن به مرجعی اصلی جهت ارائه حقوق بشر به جهان را دارا می‌باشد. در پژوهش حاضر با روش مطالعه کتابخانه‌ای به تحلیل سازوکارهای نظارتی حقوق بشری موجود در نهج‌البلاغه و تطبیق آن با سازوکارهای حقوق بشر اسناد بین المللی پرداخته می‌شود. اهمیت و ضرورت پژوهش حاضر؛ نیاز به شناخت، جامعه بشریت و تابعان بین‌الملل از سازوکارهای نظارتی موجود در منابع اسلامی در جهت احقاق حقوق بشر در سطح جهان می‌باشد. نتایج حاکی از این پژوهش بیانگر این موضوع می‌باشد که شناخت و اجرایی نمودن سازوکارهای اجرایی موجود در نهج البلاغه، گامی موثر در جهت کارآمدسازیِ سازوکارهای اسناد بین الملی حقوق بشری در جهت احقاق حقوق ابنای بشر است. از جمله راه‌کارهای پیشنهادی مقاله حاضر؛ انتقال سازوکارهای نظارتی حقوقِ بشرِ نهج‌البلاغه به اسناد بین المللی حقوق بشر و تبیین اندیشه‌های حضرت علی‌(ع) در راستای کارآمد سازی قوانین حقوق بشری می‌باشد.