تقابل الگوی زیست اقتصادی براساس منویات نهج‌البلاغه و رویکردهای جامعه و خانواده ایرانی

زیست اقتصادی که منطبق با موازین عقلانی بوده و امام معصوم نیز بر آن صحه گذارده باشد، همان مدیریت صحیح مصرف است. نظام اسلامی معتقد به یک جامعه ثروتمند معتقد به رشد اقتصادی است، نه یک جامعه فقیر و عقب مانده. اما رشد اقتصادی برای عدالت اجتماعی و برای رفاه عمومی، مساله اول نیست. آنچه در درجه اول است، این است که فقیر و محروم در جامعه نباشد و تبعیض در استفاده از امکانات عمومی قابل پذیرش نیست. به همین منظور در پژوهش جاری که به شیوه تحلیلی-توصیفی و با استفاده از مطالعات کتابخانه‌ای انجام گردیده، مقوله زیست اقتصادی براساس نگرش نهج‌البلاغه به این موضوع و رویکردهای جامعه ایرانی نسبت به مسائل پیرامون اقتصاد خانواده مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که نگاه امام علی(ع) به مصرف، هم از بعد سلبی که به معنی صرفه‌جویی است و هم از بعد ایجابی که به معنی بهینه‌سازی مصرف به هنگام و به اندازه است، جایگاه و اهمیت مدیریت مصرف را دو چندان می‌نمایاند. از دیدگاه ایشان اصولی چند از جمله: اصل نیاز، تقدیر معیشت و اصل اعتدال بر مصرف حاکم است که تبیین این اصول و توصیه‌ها این فرهنگ را در خانواده نهادینه می‌کند که مصرف صحیح نوعی ارزش است و این از نگاه مدیریتی، یعنی بسترسازی از نگاه اسلام برای ارتقاء سطح مدیریت مصرف راهکارهایی توصیه شده است که می‌توان به اعتدال در مصرف، قناعت، برنامه ریزی و.. اشاره نمود. لذا نیاز هست تا در جامعه ایرانی این رویکرد، با جدیّت دنبال شود.