معادباوری در نهج البلاغه

پس از مسئله توحید، مسئله معاد را از نظر اهمیت، می توان مهم ترین مسئله دینی و اسلامی برشمرد. افزون بر آن که مسئله معاد و قیامت از ضرورت های دین اسلام و پذیرش آن بر هر مسلمانی واجب است. لذا «باور به معاد» یکی از بنیادی‌ترین باورهای دینی است. باور به زنده شدن پس از مرگ ظاهری و حیات دوباره نه تنها ریشه در فطرت انسان ها دارد بلکه درسرلوحه برنامه‌های فرهنگی و تبلیغی پیامبران الهی و ائمه معصومین  قرار داشته است. این باور دینی، آثار بسیار سازنده و مثبتی در زندگی فردی و اجتماعی انسان بر جای گذاشته و زمینه را برای تربیت نفوس انسانی فراهم می سازد .علی (ع) نیز به مساله معادباوری، با دیده اهمیت نگریسته و اعتقاد به معاد را مایه آرامش جان و روان آدمی می داند. این مقاله با هدف معرفی معادباوری و بررسی برخی از آثاری که معاد در زندگی فردی و اجتماعی انسان بیان گردیده در کتاب عظیم نهج البلاغه پرداخته است. این مقاله کتابخانه ای و به روش توصیفی- تحلیلی گردآوری شده است؛ و نتیجه حاصل شده از این مباحث، گویای این مطلب بوده است که معادباوری آثار ارزشمندی به همراه دارد که مولا علی  در نهج البلاغه بدان پرداخته است.