زیست مدنی و حقوقی در نهج‌البلاغه (با رویکرد ساده زیستی امیرالمومنین)

نهج‌البلاغه پس از قرآن کریم، گران‌قدرترین و ارزشمندترین میراث فرهنگى اسلام است. گزیده‌ای استثنایی از برترین گوهرهای آموزه‌های امام علی (ع) را از خطبه‌ها، سخنان و سخنرانی‌ها، نامه‌ها، وصیت‌نامه‌ها، دستورالعمل‌ها، سخنان کوتاه و حکمت‌ها که در سال ٤٠٠ هجری قمری به‌وسیله ابوالحسن محمد بن حسین بن موسی، مشهور به سید رضی تالیف شده است مجموعه‌ای که جلوه زیباترین و والاترین آموزه‌ها از انسانى کامل براى هدایت فرد و جامعه است؛ نهج‌البلاغه شفاى دردهاى روحى بشر، راز هدایت اجتماعى و سیاسى، منشور انسان‌سازی، دریچه‌ای به نور و راهى از مُلک تا ملکوت است.یکی از مهم‌ترین محورهای آموزشی نهج‌البلاغه، ترویج ساده‌زیستی و دوری از تجملات است که قطعا در این راه آموزش از جایگاه ویژه ای برخوردار است. آموزشی که باید از بطن خانواده آغاز و در لحظه لحظه زندگی انسان‌ها تکرار شود تا منشا اثر گردد. این مساله باعث گردیده که رویکرد به نهج‌البلاغه بر اساس روش‌های علمی و به دور از تحمیل نظر بر آن، روزبه‌روز رونق بیشتری ‌یابد. خاطر نشان میکنم که این تحقیق، جنبه نظری دارد و توصیفی بوده و روش جمع‌آوری اطلاعات، مروری و کتابخانه‌ای و البته مستند بر خطبه ها و آیه ها است. هدف از این تحقیق بیان معنای ساده‌زیستی در نهج البلاغه بوده و روند زندگی ساده اما با مشقت امیرالمومنین در طول عمر با برکت خویش را که سراسر الگوی رستگاری دنیوی و اخروی برای مسوولان در تمامی نظامها و ادیان است بیان می‌کند که باید در تمامی ابعاد زندگی انسان ها دیده شود، بویژه مسلمانان و خاصه شیعیان آن حضرت. در این تحقیق مشخص شد که مهم‌ترین اهداف زیستی و تربیت برای عامه مردم بر مبنای نهج‌البلاغه عبارت است از: صداقت، وفای به عهد، مدارا، محبت و ظلم‌ستیزی و نیز برای مسوولین عبارت است از: مسئولیت سیاسی، شایسته‌سالاری، حق مداری، و وحدت گفتگو و هم‌نشینی با عالمان، تشویق و تنبیه بموقع، نظارت و امانت‌داری. باشد که همه ما شیعیان، رهروان راستینی برای آن حضرت باشیم. انشاالله