پیامدهای فقر در جامعه از دیدگاه نهج البلاغه

فقر از پدیده های آسیب زا، بنیادی ترین مسائل وبزرگترین دردهای جوامع بشری در طول تاریخ بوده است.بدون شک نه تنها، هیچ مکتبی فقر و تنگدستی را ستایش نکرده بلکه همواره مورد نکوهش همه دانشمندان و زمامداران جامعه انسانی بوده، است.دغدغه مندی بشر در تامین رفاه و زدودن فقر از جامعه،و با طرح ها ی صورت گرفته از سوی مدعیان امر،در رفع آن،نه تنها از میزان آن کاسته نشده بلکه هر روز در حال افزایش است.وپیامدهای خود را،از زمانهای گذشته تا کنون،در وجوه زندگی فردی،اجتماعی،سیاسی،فرهنگی،به جا گذاشته وافراد جامعه را از حق مسلم خود محروم می کند. با توجه به اینکه جامعه ما یک جامعه اسلامی است این پیامدها را باید ازدیدگاه اسلام مورد بررسی نمود. از این روی در این پژوهش به بررسی مسئله پیامدهای فقر در جامعه از دیدگاه نهج‌البلاغه که یکی از مهم‌ترین کتب شیعی است پرداخته و با روش توصیفی، به ضرورت شناخت فقر و پیامد های آن، علاوه بر هدف آگاه سازی افراد به پیامدها ی فقر و نقش جامعه در گسترش آن، به اهمیت قرار دادن سیره علوی در فقرزدایی،از سوی مسولان اجرایی جامعه،همت گماشته است. نتیجه آنکه بیماریهای جسمی و روحی همچون؛ ضعف در یقین، پرخاشگری، نقص در عقل و دین، از دست دادن اعتماد به نفس و عزت نفس، را پیامدی های فردی و فساد اداری، سرقت، انزوا اجتماعی و سیاسی و سلب هردو موقعیت را ازپیامدهای اجتماعی دانسته و از متن نهج البلاغه این پیامدها را به چالش کشیده است.