اصول بزه دیده شناسی از منظر نهج البلاغه

برای تحقق و ظهور و بروز پدیده مجرمانه سه کلان مولفه باید وجود داشته باشد .مجرم ،قربانی یا بزه دیده و فرصت مجرمانه که به آن مثلث جرم می گویند‌.عموم تحقیقات اندیشمندان در علم حقوق به مجرم و مجازات و پیشگیری از وقوع جرم با توجه به این دو مولفه صورت گرفته است و کمتر به مجنی علیه یا بزه دیده یا قربانی توجه شده است .بااین فرض و بمنظور تفسیر و تبیین بزه دیده و ترویج فرهنگ بزه دیده شناسی صرف نظر از مطالعات پراکنده ای که انجام شده است به سراغ کلام امام علی (ع) رفته ایم .مبانی بزه دیده شناسی در نهج البلاغه با بررسی کتابخانه ای و مصاحبه با اساتید نهج البلاغه و بصورت کیفی صورت پذیرفته است . اطلاعات لازم از تفاسیر نهج البلاغه و دیدگاههای اساتید فن استحصال شده است .باید اذعان کرد که محققین شیعه هنوز نتوانسته اند از منظر علم حقوق بویژه بزه دیده شناسی نگاه های ویژه ای به نهج البلاغه داشته باشند .امام (ع) ضمن تاکید بر اجرای عدالت بمنظور پیش گیری از جرم و برقراری نظم و امنیت افراد جامعه را از سهل انگاری و تساهل و تسامح و قرار گرفتن در آماج جرم و مکان های مستعدبروز گناه و بزه کاری وقربانی شدن بر حذر داشته اند و به نوعی بزه دیده ی به تقصیر را معرفی نموده است.