الگوی سرمایه اجتماعی در زیست بوم سیاسی مومنانه مبتنی بر اندیشه سیاسی امام علی (ع) در نهج‌البلاغه ‎

سرمایه اجتماعی مفهومی بین‌رشته‌ای در علوم اجتماعی است که در کنار سرمایه‌های نمادین انسانی، اقتصادی و فرهنگی مبنای تقویت پیوندهای اعضای جامعه به مثابه شبکه و از ارکان دستیابی جوامع به توسعه و پیشرفت محسوب می‌شود. حائز اهمیت آن است که مفهوم رایج سرمایه اجتماعی برآمده از پراگماتیسم و انگاره‌های سودانگارانه مادی و زیست بوم خاص اوست. این در حالی است زیست‌بوم مومنانه نیازمند حرکت بر اصول و معرفت خویش است. اسلام قرن‌ها پیش از پراگماتیست‌ها بر عمل تاکید داشته و سودمندی اعمال مومنانه را تعریف نموده است. نهج‌البلاغه به مثابه یک محتوای ارتباطی دینی مشحون از مفاهیم و اشارات آشکار و مکنون و مرجعی قابل توجه در استخراج الگوهای بدیل و بومی زیست اجتماعی است. هدف پژوهش پیش‌رو شناسایی الگوی سرمایه اجتماعی در زیست بوم سیاسی مومنانه مبتنی بر نامه‌های نهج‌البلاغه است. با توجه به ماهیت اکتشافی هدف، روش پژوهش از نوع کیفی و ابزار تحلیل محتوای کیفی است. یافته‌ها حاکی از آن است که اندیشه امام على(ع) متشکل از زیرمقولات سیزده‌گانه سرمایه اجتماعی است که در قالب پنج مضمون شایسته‌سالاری، توجه به مردم، عدالت‌ورزی، پایبندی دینی، اخلاق در رابطه حاکم و کارگزار، الگوی کلان سرمایه اجتماعی در زیست بوم سیاسی مومنانه را به تصویر می‌کشد.