شیوه های بین المللی جبران خسارت با توجه به آموزه های نهج البلاغه

در حقوق اسلامی در زمینه جبران خسارت قاعده لاضرر وجود دارد، در این قاعدة لاضرر و با عنایت به مقتضیات صدوری آن و انطباق عنوان ضرر و ضرار بر خسارت معنوی، و امکان اثبات حکم، و با توجه به روح و ملاک مندرج در قاعدة مزبور و همچنین فلسفة تاسیس آن، جبران خسارت معنوی را به روشهای شناخته شده ضروری دانسته است که یکی از این روشها، روش جبران مالی است. قاعدة نفی عسر و حرج با توجه به انطباق عنوان عسر و حرج بر بسیاری از مصادیق خسارت معنوی و صلاحیت اثبات حکم شرعی به مانند قاعده لاضرر بر جبران مالی خسارت معنوی دلالت دارد. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، شیوه های بین المللی جبران خسارت با توجه به اموزه های نهج البلاغه بررسی می شود.در حقوق اسلامی بیان شده که انسان در اندیشه اصلاح خطاهاى خود باشد، و بر خطا و گناه اصرار نورزد، تعصّب و لجاجت را کنار بگذارد، و حسن ظنّ بى مورد به خویشتن و چشم پوشى و اغماض از خطاها و گناهان خود را بزرگترین خطا و اشتباه بداند. حتّى شیطان با اینکه مرتکب بزرگ ترین گناه و خطا شد و بر حکمت خدا خرده گرفت، و دستور سجده بر آدم را غیر حکیمانه شمرد، و تمرّد و سرپیچى را به آخرین مرحله رساند. به همین دلیل امام على(ع) در خطبه قاصعه از نهج البلاغه او را «فَعَدُوُّ اللّهِ اِمامُ الْمُتِعَصِّبینَ وَ سَلَفُ الْمُسْتَکْبِرینَ» مى نامد، و به همگان اندرز مى دهد که از حال او عبرت بگیرند که چگونه محصول هزاران سال عبادت و بندگى را به خاطر یک ساعت کبر و غرور و لجاج از دست داد و او را از صف فرشتگان طرد کرد و به «اسفل السافلین» فرستاد.