تحلیل فقهی جنایت نظامی و پزشکی بر علیه بشریت

جنایت‌‌، هر رفتار اعم از فعل یا ترک فعل است که بر آن عقوبت و یا قصاص مترتب می‌گردد. جنایت از دیدگاه شریعت بر دو قسم است: عام و خاص. جنایت عام یعنی فعل حرام چه بر نفس یا اعضای آدمی واقع شود و چه بر اموال و غیر اینها و هر چیزی که در شرع‌‌، گناه شمرده می‌شود. جنایت خاص‌‌، قتل‌‌، ضرب‌‌، جرح و قطع عضو را گویند. تقسیم‌‌‌‌بندی جنایات در اسلام به نام «جرایم علیه اشخاص» به دو قسم جرایم علیه تمامیت جسمانی افراد و جرایم علیه شخصیت معنوی افراد می‌باشد. یکی از جنایات در حقوق بین الملل کیفری‌‌، «جنایات علیه بشریت» است که جنایات نظامی و پزشکی شاخه‌ای از آن جنایات است. در مورد جنایت نظامی و پزشکی بر ضد مردم‌‌، حکم عدم جواز و حرمت را با ادله شرعی مانند آیات « من قتل نفسا بغیر نفس اوفساد فی الارض فکانما قتل الناس جمیعا ومن احیاها فکانما احیا الناس جمیعا « ولا تقتلوا النفس التی حرم الله الا بالحق و قواعد فقهی مشهور مانند قاعده افساد فی الارض و «لاضر ولا ضرار» و «اتلاف» و «نفی سبیل»‌‌، و ادله عقلی مانند قبح ظلم و ستم‌‌، بیان نموده‌اند و قصاص‌‌، ضمان و جبران خسارات جانی و مالی را هم اثبات می‌شود. در تصمیمات سازمان ملل متحد تعهدات عام جامعه بین المللی در قبال نقض قواعد آمره مانند جنایات نظامی و پزشکی و لشکرکشی‌‌، تصریح شده است و دولت مرتکب جنایت در قبال کل جامعه بین المللی مسئولیت بین المللی دارد و شورای امنیت می‌تواند رسیدگی به موضوعی را از دادگاه کیفری بین المللی تقاضا نماید. این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی در مقام بیان تفصیلی مطالب است.