جامعیت‌ عملی‌ قرآن‌ از منظر نهج البلاغه

قرآن کتابی بی‌بدیل است‌.نخسه‌ای جامع وجاودانی است که هیچ محدودیت طائفه‌ای، قومی و مکانی وزمانی‌رادربرنگرفته، ودارای برنامه‌ای جامع برای راهنمای وهدایت انسان‌هابه سوی سعادت وکمال‌خواهدبوداز سویی‌روایات بسیاری درکتب شیعه وسنی دلالت داردکه رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم)همه معانی‌ومعارف قرآن‌رابه حضرت علی (علیه السلام)تعلیم داده .حضرت علی(علیه‌السلام) به عنوان اولین و بزرگترین مفسر قرآن درمواردگوناگون‌وبه شیوه های زیباوحکیمانه به ترسیم این‌ویژگی هادرنهج البلاغه‌ پرداخته اند.در این تحقیق به بررسی جامعیت عملی قرآن وشرح‌چگونگی وزمانهای‌تمسک به‌قرآن به روش توصیفی تحلیلی پرداخته شده است، از جمله دستاوردهای این تحقیق جامعیت عملی: همنشینی با قرآن، توجه به اوامر الهی، تمسک همیشگی، دوران بی‌اهمیتی به قرآن، آخرالزمان می‌باشد.