یک روش مبتنی بر poi برای بهینه سازی مکان ایستگاه آتش نشانی شهری

در این مطالعه به منظور تقویت قابلیت های امداد و نجات شهری، روش جدیدی برای بهینه سازی مکان ایستگاه های آتش نشانی در مناطق شهری پیشنهاد شده است. در اینجا، مکان های با احتمال ریسک زیاد آتش سوزی با pois (یعنی نقاط مورد علاقه) نشان داده می شوند. بر اساس روش حداقل سازی تسهیلات و الگوریتم حداکثرسازی پوشش، تعداد و مکان ایستگاه های آتش نشانی تعیین می شوند. علاوه براین، منطقه خدمات ایستگاه آتش نشانی با توجه به نظریه بدنه محدب توپولوژیکی شناسایی می شود. سپس، نرخ پوشش poi و حساسیت منطقه قابل دسترسی با زمان رانندگی مورد بحث قرار می گیرد. در نهایت، یک مطالعه موردی برای تایید اثربخشی روش پیشنهادی در نظر گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که ایستگاه های آتش نشانی فعلی در مطالعه موردی کافی نیستند. احداث سه ایستگاه جدید ضروری است که قابلیت اطفای حریق را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. بنابراین، مناطقی که قابلیت دسترسی به موقع توسط نیروهای آتش نشانی در 4.3 دقیقه را دارند، به 108.8 کیلومتر مربع می رسد که بیش از 50 درصد از منطقه مورد نظر را پوشش می دهد. حدود 94 درصد از منطقه متشکل از ناحیه هدف را می توان در 10 دقیقه پیمود. دسترسی خوب نشان می دهد که روش پیشنهادی قادر به بهینه سازی مکان ایستگاه آتش نشانی شهری است.