مبانی نظری اقدامات حضرت زهرا(س) در دفاع از امیرالمومنین علی(ع)

حضرت زهرا(س) در مرحله اول به‌عنوان یکی از شیعیان حضرت علی(ع) و در مرحله دوم به‌عنوان نزدیک‌ترین فرد به پیامبر اسلام(ص) بر خود وظیفه می‌دانست که در زمان‌ها و موقعیت‌های مختلف و به شیوه‌های مقتضی از حق امامت و جانشینی حضرت علی(ع) دفاع کند و در این راه با اعلام برائت از ظالمین و پیمان‌شکنان و تبیین جایگاه رفیع امامت، اثبات امامت امامان و تعیین مصداق آن، تثبیت و تبیین امامت علی(ع)، بیان فضایل و سابقه پر افتخار علی(ع) تبیین غصب خلافت علی(ع) سرزنش مردم، دفاع هنگام بردن امام برای بیعت، دفاع در مسجد، در شیوه‌های گریه‌های سیاسی، دفاع عرضی و آبرویی، خطبه‌های فاطمی، دفاع جانی و وصیت ماندنی، از حق غصب شده امام زمان خود دفاع نموده و در نهایت در این راه به شهادت رسیدند. در این نوشتار با مراجعه به آیات و روایات و کتب لغوی و اعتقادی، درصدد پاسخ به این سوال هستیم که حضرت زهرا(س) بر اساس چه مبانی نظری به اقدامات خود در دفاع از حقوق حجت زمان خود مشروعیت بخشیده و آنها را انجام داده است. در این خصوص باید گفت که اعتقاد به امامت ائمه معصومین(ع) آنچنان از ریشه‌ها و پایه‌های محکمی برخوردار است که حجت را برای همگان تمام می‌کند. این اعتقاد لوازمی را در پی دارد که تولی و تبری و جهاد با مخالفان از جمله آنهاست که در سیره حضرت زهرا(س) قابل مشاهده است. همه این اقدامات نشات گرفته از ولایت‌پذیری حضرت می‌باشد. به تعبیری پذیرش ولایت حضرت علی(ع) اصلی‌ترین مبنای نظری اقدامات حضرت زهرا(س) در دفاع از ایشان می‌باشد و سایر مبانی از جمله عدالت‌خواهی، مقابله با ظالم همه به نحوی به این موضوع برمی‌گردد.