اثر آنتی‌باکتریال شیلاجیت بر باکتری‌های جدا شده از عفونت زخم پوستی

عفونی شدن زخم یکی از معضلات شایع در سوختگی، زخم دیابتی و تروما می‌باشد. در موارد بسیاری باکتری‌های جدا شده از زخم به آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم و روند درمان را با مشکلات جدی روبرو می‌کنند. محققان به دنبال یافتن مواد طبیعی جهت درمان عفونت‌های زخم‌،‌ به ویژه بر علیه باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک‌ها هستند. شیلاجیت (shilajit) در طب سنتی از دیرباز در درمان بیماری‌های گوناگون از جمله بهبود زخم استفاده می شده است. در تحقیق حاضر برای اولین بار اثر درمانی این ماده بر سویه های باکتری جدا شده از زخم سوختگی بررسی شد. در این تحقیق 56 مورد کشت مثبت از بیماران مبتلا به زخم عفونی، بستری در بیمارستان سوانح سوختگی زارع ساری بررسی گردید. اطلاعات مربوط به نوع باکتری و آنتی‌بیوگرام بیماران از مرکز یاد شده دریافت گردید. از باکتری‌های مورد نظر سوسپانسیون معادل لوله‌ی 5/0 مک فارلند تهیه و به روش استاندارد کربی-بائر روی پلیت‌های مولر هینتون آگار به قطر 10 سانتی‌متر کشت داده شد. پودر شیلاجیت با دی متیل سولفوکساید(dmso) حل شده و رقت‌های 1:1 1:2 1:4 1:8 1:16 1:32 تهیه شد. روی هر پلیت 6 دیسک از غلظت های مختلف شیلاجیت و یک دیسک به عنوان شاهد قرارگرفت. پلیت‌ها به مدت 18-24 ساعت در 37 درجه‌ی سانتیگراد انکوبه شده سپس قطر هاله‌ عدم رشد با خط‌کش میلی‌متری اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که ماده مومیایی خاصیت آنتی باکتریال داشته و باعث بازدارندگی رشد باکتری به صورت وابسته به دوز روی محیط کشت شده و غلظت خالص شیلاجیت دارای بالاترین قطر هاله عدم رشد بوده و با کمتر شدن غلظت ماده مومیایی قطر هاله عدم رشد کمتر می شود. نتایج نشان داد شیلاجیت بر هر دو گروه باکتری گرم مثبت(استاف کوآگولاز) و گرم منفی(سیتروباکتر،پروتئوس و هافینا) اثر بازدارندگی رشد داشته و این اثر بر روی باکتری گرم منفی بیشتر بود. با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد بتوان از این ماده به عنوان یک آنتی بیوتیک طبیعی استفاده نمود. البته برای رسیدن به این هدف مطالعات تکمیلی لازم است.

antibacterial effect of shilajit on bacteria isolated from skin wound infections

infection of wounds is a common issue in burn injuries, diabetic ulcers, and trauma. in many cases, bacteria isolated from wounds show resistance to antibiotics, complicating the treatment process. researchers are seeking natural substances for the treatment of wound infections, especially against antibiotic-resistant bacteria. shilajit has been used in traditional medicine for centuries to treat various diseases, including wound healing. in this study, for the first time, the therapeutic effect of this substance on bacterial strains isolated from burn wound infections was investigated. a total of 56 positive cultures from patients with infected wounds admitted to zare hospital for burn injuries in sari were analyzed. information regarding the type of bacteria and the antibiotic susceptibility profile was obtained from the mentioned center. a suspension equivalent to a 0.5 mcfarland standard was prepared from the targeted bacteria and cultured on mueller-hinton agar plates with a diameter of 10 cm using the standard kirby-bauer method. shilajit powder was dissolved in dimethyl sulfoxide (dmso), and dilutions of 1:1, 1:2, 1:4, 1:8, 1:16, and 1:32 were prepared. six disks of varying concentrations of shilajit and one control disk were placed on each plate. the plates were incubated at 37 degrees celsius for 18-24 hours, and then the diameter of the inhibition zone was measured with a millimeter ruler. the results showed that shilajit possesses antibacterial properties and inhibits bacterial growth in a dose-dependent manner. the pure concentration of shilajit exhibited the largest inhibition zone, and a decrease in the concentration of shilajit led to a smaller inhibition zone. the findings indicated that shilajit inhibited the growth of both gram-positive (coagulase-negative staphylococci) and gram-negative (citrobacter, proteus, and hafnia) bacteria, with a greater effect observed on gram-negative bacteria. based on the results, it seems that this substance could be utilized as a natural antibiotic; however, further studies are needed to achieve this goal.