کاربرد آفتکش‌های میکروبی در مدیریت طغیان آفات بالپولکدار جنگلی

در سال‌های اخیر، عواملی همچون تغییر اقلیم و گرمایش زمین و دست‌درازی‌های انسان در طبیعت باعث تغییرات قابل توجه در تعادل جمعیت‌های حشرات و دشمنان طبیعی آنها شده است. آثار زیان‌بار این عوامل را به خوبی می‌توان در اِکوسیستم‌های جنگلی مشاهده کرد، جایی که چندین گونه از بالپولکدارانی که قبلا آفات چندان مهمی به شمار نمی‌رفته‌ و یا حداقل به صورت دوره‌ای طغیان می‌کرده‌اند، امروزه به آفات نسبتا مهمی تبدیل شده‌اند که هر سال با طغیان خود و وارد آوردن خسارت‌های اقتصادی مستقیم و غیرمستقیم به جنگل‌ها، نگرانی‌های اجتماعی زیادی را در ساکنان مناطق جنگلی، دغدغه‌مندان و دوستداران محیط زیست و مسئولان کشور ایجاد کرده‌اند. برخلاف سیستم‌های کشاورزی و گلخانه‌ای، استفاده از حشره‌کش‌های شیمیایی (به جز چند مورد استثنایی مانند دیفلوبنزورون و تبوفنوزاید) در اِکوسیستم‌های جنگلی به دلیل تاثیرات زیست‌محیطی هرگز توصیه نمی‌شود. از طرفی روش‌های رایج مدیریت آفات پروانه‌ای مانند تله‌های نوری و فرومونی و روش‌های مکانیکی در شرایط طغیانی معمولا پاسخگوی جمعیت انفجاری آفت نیست. در چنین شرایطی، آفتکش‌های میکروبی مبتنی بر قارچ‌ها، باکتری‌ها و ویروس‌های بیمارگر حشرات به عنوان گزینه‌های دوستدار محیط زیست، ابزار بسیار مناسبی برای مدیریت طغیان آفات بالپولکدار محسوب می‌شوند. تجاری‌سازی این عوامل مستلزم رعایت سه شرط عملی‌بودن و ارزانی تولید انبوه، اثربخشی قابل قبول روی آفت هدف در شرایط طغیان و تاثیر حداقلی بر سایر اجزای اِکوسیستم و موجودات غیرهدف است. در این مطالعه مروری، وضعیت استفاده از آفتکش‌های میکروبی در اِکوسیستم‌های جنگلی با پرداختن به تاریخچه و مشکلات، موانع و نگرانی‌های احتمالی استفاده از این عوامل در جنگل‌ها مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

use of microbial pesticides for management of forest lepidopteran pest outbreaks

the climate changes, global warming and human activities are among the most important concerns affecting natural populations of insect pests and their natural enemies. forest ecosystems have well experienced the detrimental effects of these changes, where some previously unimportant insect species have emerged as new pests. the regular or periodic outbreak of defoliating pests (insecta: lepidoptera) in forests ecosystems has been an important issue in society of iran. unlike agricultural systems, the use of synthetic pesticides is not acceptable in forest ecosystems because of their adverse effects on the environment and non-target organisms. today, only some specific pesticides such as diflubenzuron (dimilin) and tebufenozide (mimic) are still used in some countries in europe and north america. in most cases, other control strategies such as light traps, pheromone traps and mechanical methods are not of satisfactory efficacy during outbreaks. microbial pesticides, formulated based on bacterial, fungal and viral entomopathogens, are an important group of environmentally-friend alternatives for integrated management of forest pest outbreaks. the success of microbial agents as commercial pesticides depends on some factors, including the practicality and ease of mass production, satisfactory efficacy against the target pest under outbreak condition, and having minimal adverse effects on non-target organisms and environment. this study, explores the status of microbial pesticides in management of forest pests by reviewing the history, as well as limitations and probable concerns associated with the use of these agents in forest ecosystems.