تاثیر تراپلی بر مهارت های زبانی و رفتارهای خود آسیب رسان کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش-فعالی: گزارش موردی درباره پنج دانش آموز دختر 10 الی 12 سال

خودکشی و آسیب به خود دهمین علت مرگ و میر در دنیا به شمار می رود و در این میان مبتلایان به اختلال نقص توجه/بیش فعالی، به علت تجربه های شکست و ناکامی در عملکرد روزمره، اضطراب و افسردگی بیشتری را در مقایسه با گروه بدون اختلال تجربه می کنند. و به دلیل نقص در خود تنظیمی، بیشتر در معرض خطر رفتارهای خود آسیب رسان قرار دارند. در این پژوهش، اثر 12 هفته ای درمان تراپلی بر بهبود علایم پرخاشگری و قانون شکنی و رفتارهای خود آسیب رسان، در 5 دانش آموز دختر 10 الی 12 سال مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی مورد بررسی قرار گرفت. طرح مطالعه در قالب شبه آزمایشی با انجام پیش آزمون و پس آزمون cbclنسخه والدین، چک لیست mim، کارکردهای اجرایی مغز (wfi) و آزمایش خون (قند خون، چربی خون، کورتیزول، هورمون های جنسی، ویتامین d3،bdnf) صورت گرفت. در نتایج حاصل از آزمایش خون مشاهده گردید که هر 5 نفر از نظر قند خون در محدوده قبل از دیابت قرار دارند و چربی خون هر 5 مورد نسبت به سایر حجم نمونه ها پایین تر بوده و بر خلاف گزارش مقاله های لاتین، کورتیزول نمونه در محدوده نرمال و نزدیک سطح حداقل بوده؛ bdnf و b12، در محدوده حداقل و d3 زیر حد نرمال قرار داشت. نتایج بررسی دلبستگی (mim) در نام بردگان، حاکی از نقص در بخش های ساختار، تعامل مشارکت و نوازش بود. نمره های همگی در شاخص های تفکر، اضطراب، افسردگی، دردهای جسمانی و قانون شکنی بالاتر از میانگین بوده و بعد از 12 هفته تراپلی (هر هفته 2 جلسه) و با افزایش باند عاطفی والدین فرزندان، تغییر نمره های آزمودنی ها در مهارت های زبانی (تقلید جمله ها، درک دستوری، تکمیل دستوری) صورت گرفت و بهبود نمره های آزمون بریف کارکردهای اجرایی (در برنامه ریزی و سازمان دهی و آغازگری)؛ بهبود نمره ها در اختلال تفکر، شکایت های جسمانی، پرخاشگری، قانون شکنی و بهبود عملکرد مشاهده گردید.