پیش بینی گرایش به خودکشی براساس احساس تنهایی، نشخوار فکری و سبک های فرزند پروری ادراک شده در نوجوانان دختر

گرایش به خودکشی از عمده ترین مشکل های سلامت روانی نوجوانان محسوب می شود. لذا پژوهش حاضر با هدف پیش بینی گرایش به خودکشی براساس احساس تنهایی، نشخوار فکری و سبک فرزند پروری ادراک شده در نوجوانان دختر شهر اهواز انجام گردید. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر اهواز که در سال تحصیلی 1402-1403 مشغول به تحصیل بود، که از بین آن ها تعداد 200 نفر بر اساس جدول کرجسی و مورگان به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه گرایش به خودکشی بک و همکاران (1991)، مقیاس فرزندپروری ادراک شده گرولینک و همکاران (1997)، پرسش نامه احساس تنهایی راسل و همکاران (1978) و مقیاس نشخوار فکری نالن‌ هوکسما (1991) بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج نشان داد که احساس تنهایی، نشخوار فکری و فرزندپروری ادراک شده با گرایش به خودکشی رابطه معنی دار دارند. درضمن، نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد این سه متغیر 32/0 گرایش به خودکشی دانش آموزان دختر نوجوان را تبیین می کنند. بنابراین، برنامه‌ریزی جهت کاهش احساس تنهایی و نشخوار فکری و بهبود سبک های فرزند پروری ادراک شده به منظور پیشگیری و مداخله در گرایش به خودکشی دانش آموزان ضرورت دارد.