رابطه بین رفتارهای خودجرحی غیرخودکشی گرا و ادراک سربار بودن: نقش میانجی گری مشکلات بین فردی و افکارخودکشی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ارتباط رفتارهای خودجرحی غیرخودکشی گرا و ادراک سرباربودن با میانجی گری افکار خودکشی و مشکل های بین-فردی در دانشجویان است. جامعه مورد مطالعه پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال تحصیلی 1399-1400 بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس، تعداد 450 دانشجو در این پژوهش شرکت کردند. ابزار این پژوهش شامل پرسش نامه‌های مشکل های بین فردی(iip-32) ، افکارخودکشی بک (bssi)، نیازهای بین فردی و (inq) و آسیب به خود (shi) بود. داده‌ها به وسیلۀ نرم افزار آماری 22 spss و pls با روش آماری تحلیل مسیر، مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که بین خودکشی و بین رفتارهای خودجرحی و ادراک سرباربودن با افکار خودکشی و مشکل های بین فردی در دانشجویان رابطه مستقیم وجود دارد.