هوش مصنوعی و ثبات استراتژیک؛ آموزه‌ای ادراکی در زمینه توسعه ابعاد نظامی هوش مصنوعی در کشورهای آمریکا و روسیه

انقلاب صنعتی چهارم و رشد فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی رقابت قدرت‌های بزرگ را متحول کرده است. ابزارها و سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی دارای ویژگی‌های خاصی هستند که باعث می‌شود کشورهای مالک فناوری با بهره‌مندی از آنان توان نظامی بیشتری پیدا کنند و بتوانند در آینده جهانی نقش موثری داشته باشند. علی‌رغم این‌که کاربرد هوش مصنوعی موجب ثبات استراتژیک و فقدان انگیزه در قدرت‌های هسته‌ای برای درگیری مسلحانه می‌شود؛ اما بی‌توجهی به درک چگونگی تصور سیاست‌گذاران قدرت‌های هسته‌ای از فناوری‌های هوش مصنوعی و تاثیرات آن‌ها باعث شده تا این پژوهش رابطه بین هوش مصنوعی و ثبات استراتژیک میان کشورهای آمریکا و روسیه را نه تنها از طریق ماهیت فنی هوش مصنوعی بلکه توسط باورهای سیاست‌گذاران در مورد این فناوری‌ها و اهداف دیگر کشورها برای استفاده از آنان بررسی کند. این مقاله با استفاده از روش مطالعه اسنادی و رویکرد توصیفی- تحلیلی درصدد پاسخ به این پرسش است که تصمیم‌گیرندگان ایالات‌متحده آمریکا و روسیه با تجزیه و تحلیل ادارکی از گفتمان‌های رسمی خود بین سال‌های 2014 تا 2023 در مورد توسعه نظامی هوش مصنوعی و برقراری ثبات استراتژیک چگونه عمل کرده‌‎اند؟ بر اساس یافته‌ها آمریکا و روسیه از قابلیت‌های هوش مصنوعی خود از منظر نظامی تهدیدی ایجاد کرده‌اند که منعکس‌کننده دیدگاه‌های آن‌ها از ثبات استراتژیک و همچنین زمینه اجتماعی است که با بی‌اعتمادی و احساس رقابت مشخص شده است. گفتارهای موجود در اندیشه آنان موجب شکل‌گیری چرخه‌ای رقابتی از برداشت‌های اشتباه و غیرقابل بهبود پس از بحران اوکراین شده است.

artificial intelligence and strategic stability: a perceptual lesson on the development of military dimensions of artificial intelligence in the united states and russia

the fourth industrial revolution and the growth of technologies such as artificial intelligence have transformed the competition between great powers. tools and systems based on artificial intelligence have special characteristics that allow countries that own the technology to gain greater military power by taking advantage of them and can play an effective role in the global future. despite the fact that the use of artificial intelligence leads to strategic stability and a lack of motivation for nuclear powers to engage in armed conflict, the lack of attention to understanding how nuclear power policymakers perceive artificial intelligence technologies and their effects has led this research to examine the relationship between artificial intelligence and strategic stability between the united states and russia not only through the technical nature of artificial intelligence but also through policymakers’ beliefs about these technologies and the goals of other countries for using them. using a documentary study method and a descriptive-analytical approach, this article seeks to answer the question of how decision-makers in the united states and russia have acted on the military development of artificial intelligence and the establishment of strategic stability by perceptually analyzing their official discourses between 2014 and 2023. based on the findings, the united states and russia have created a threat from their artificial intelligence capabilities from a military perspective that reflects their views of strategic stability as well as a social context characterized by distrust and a sense of competition. the discourses in their thinking have led to the formation of a competitive cycle of erroneous and irreparable perceptions after the ukraine crisis.