هوش مصنوعی و الگوی مدیریت بهینه پخش تلویزیون

تحولات در عرصه‌های مختلف رسانه‌ای، به‌ویژه گسترش پرشتاب هوش مصنوعی مدیریت پخش تلویزیون را در وضعیت چالش‌برانگیزی قرار داده است. هدف از تحقیق حاضر، ارائه الگوی مدیریت بهینه پخش تلویزیون، با اتکا به هوش مصنوعی است و به این پرسش پاسخ می‌دهد که الگوی نوین مدیریت پخش در پاسخ به تحولات نوین فنّاورانه چگونه باید باشد. روش تحقیق، با استفاده از روش دلفی و بهره‌گیری از آرای 20 تن از صاحب‌نظران (با انتخاب هدفمند) و طی دو مرحله انجام شد و داده‌های کیفی از نظر خبرگان (تا رسیدن به اشباع نظری) به‌دست‌آمده است. در گام نخست، شیوه و مولفه‌های مدیریت بهینه پخش تلویزیون، استخراج و الگوی اولیه پیشنهاد شده و سپس از نتایج استخراج‌شده از پرسش‌نامه‌ها، در راستای تایید داده‌های کمّی نتایج و تایید الگوی نهایی بهره برده شد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد ابعاد الگوی مدیریت بهینه پخش تلویزیون، شامل: تنظیم هوشمند داده‌های برنامه، مدیریت منابع، کاربرد سامانه همسان‌یاب برنامه تولیدی و آرشیوی، برنامه‌ریزی هوشمند، پیش‌بینی، تخصیص بهینه منابع، تصمیم‌گیری هوشمند و ارزیابی هوشمند است؛ در همین راستا هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی، با بهره‌گیری از الگوریتم‌های نظارت، یادگیری تقویتی و سامانه توصیه‌گر پالایش گروهی، داده‌ها را تنظیم می‌نماید؛ علاوه بر این سامانه هوشمند، انتخاب برنامه‌ها و تناسب برنامه مجاور را شناسایی و تنظیم نموده و نحوه چینش برنامه‌ها، شیوه قرارگیری پی‌درپی برنامه‌ها و راهبردهای توالی و تسلسل برنامه به صورت خودکار مدیریت می‌شود. در ارزیابی هوشمند، از تجربیات مدیران و بازخورد صریح و ضمنی مخاطب نیز به‌منظور اصلاح هوشمند جدول پخش مورداستفاده قرار می‌گیرد.

artificial intelligence and providing an optimal model for tv broadcast management

human beings have had a continuous and stable interaction with their environment since long ago. this relationship has undergone many changes during different periods. after the scientific and industrial revolutions of the modern era, man believed in the development and advancement of technology as a significant factor to achieve happiness and well-being and tried to dominate and control nature. the urban environment affects human feelings, life, and work and is affected by it due to the conflict of all humans with the environment. if this effect is destructive, environmental problems will arise. this study aimed to explore the environmental citizenship of shiraz residents aged 18 and older and its correlation with certain social and cultural factors. using the survey method, a structured questionnaire was used for data collection. the study sample was 1045 residents of shiraz selected using a multi-stage cluster random sampling method. the factor analysis and cronbach’s alpha were used to evaluate the validity and reliability of the questionnaire, respectively. the results showed that the variable of attention to national benefits and its dimensions (the territorial, political, and historical dimensions), rate of media consumption, and age have a positive and significant relationship at the level of 99% with the environmental citizenship variable. there is a notable difference in environmental citizenship based on gender, education level, and marital status. women, married people, and ph.d. education had stronger environmental citizenship than other people. the independent variables explained 24 percent of the changes in the dependent variable of environmental citizenship. paying attention to national interests has increased people’s sensitivity to the environment, and preserving its values is seen as crucial for citizens.