تحریک همزمان fsh و hcg نرخ بارداری بالینی را در iui برای ناباروری غیرقابل توضیح افزایش می دهد: یک کارآزمایی تصادفی کنترل شده

مقدمه: علیرغم پیشرفت در فناوری کمک باروری (art)، نسبت ناباروری بدون دلیل در بین زوجین نابارور 30 درصد است. این مطالعه با هدف بررسی نسبت های بارداری در زنان مبتلا به ناباروری غیرقابل توضیح اولیه که هورمون محرک فولیکول (fsh) همراه با محرک گنادوتروپین جفتی انسانی (hcg) در مقایسه با زنانی که فقط محرک hcg دریافت کردند، انجام شد. روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده، زنان واجد شرایط تلقیح داخل رحمی (iui) در فاصله زمانی 11 فروردین 1391 تا 11 فروردین 1392 در مرکز آموزشی الزهرا مورد بررسی قرار گرفتند. برای این منظور، در مجموع 130 زن ابتدا غربالگری شدند و سپس 50 نفر بر اساس معیارهای ورود از پیش تعریف شده از مطالعه حذف شدند. بنابراین جامعه آماری نهایی شامل 80 زن واجد شرایط با ناباروری بدون دلیل اولیه بود که به طور تصادفی در دو گروه مداخله (40 نفر) و کنترل (40 نفر) قرار گرفتند. بیماران گروه مداخله دو آمپول (75 iu) fsh به اضافه دو آمپول hcg (5000 iu) دریافت کردند، در حالی که بیماران گروه کنترل فقط hcg دریافت کردند. هر دو گروه 34-36 ساعت پس از شروع hcg تحت عمل iui قرار گرفتند. میزان حاملگی بیوشیمیایی و بالینی به عنوان پیامدهای اولیه ارزیابی شد.یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری بین ویژگی‌های پایه و بالینی از جمله ضخامت آندومتر و تعداد فولیکول‌ها قبل از مداخله مشاهده نشد (05/0p>). با این حال، میزان بارداری بالینی در گروه دوگانه fsh و hcg (40.0٪، 16/40) بیشتر از گروه hcg (20.0٪، 8/40) بود (0.048 = p). میزان حاملگی شیمیایی برای گروه های hcg و دوگانه fsh و hcg به ترتیب 32.5% (13/40) و 37.5% (15/40) بود. بین حاملگی بیوشیمیایی و تعداد کیسه های حاملگی رابطه معنی داری مشاهده نشد (05/0p>). نتیجه‌گیری: تجویز دوگانه fsh و hcg برای تخمک‌گذاری در مقایسه با تزریق hcg به تنهایی، بارداری بالینی را بهبود بخشید. میزان بارداری بیوشیمیایی و تولد زنده و همچنین تعداد کیسه های حاملگی به طور قابل توجهی بهبود نیافت.