مقایسه اثر نیتروفورانتوئین و سفیکسیم در باکتریوری بدون علامت در زنان باردار

مقدمه: سفیکسیم و نیتروفورانتوئین از جمله آنتی بیوتیک های شایعی است که در درمان عفونت های ادراری تجویز می شوند و در دوران بارداری نیز قابل استفاده می باشند. باکتریوری بدون علامت در زنان باردار برخلاف سایر افراد با عوارض جدی از جمله پیلونفریت همراه است و نیاز به درمان آنتی بیوتیکی دارد و مطالعات متعددی در ارتباط با اثر این دو انتی بیوتیک انجام شده ولی مطالعاتی که به مقایسه اثر این دو پرداخته باشد وجود ندارد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین اثر نیتروفورانتوئین و سفیکسیم در درمان باکتریوری بدون علامت در زنان باردار می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تعداد 100 خانم باردار با باکتریوری بدون علامت در دو گروه دریافت کننده سفیکسیم و نیتروفورانتوئین به طور تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول سفیکسیم با دوز 400 میلی گرم به مدت 7 روز و گروه دوم نیتروفورانتوئین با دوز 100 میلی گرم هر ١٢ ساعت به مدت 7 روز تحت درمان قرار گرفتند. سپس بیماران پس از دو هفته مجدد به درمانگاه مراجعه و نمونه اسمیر و کشت ادرار آن ها مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: میانگین سن بیماران مورد مطالعه 31/8 ± 54/27 سال بود. میانگین سن بارداری بیماران مورد مطالعه 24/5 ± 58/15 هفته بود. ارزیابی نتایج کشت نوبت اول بیماران نشان داد که شایع ترین ایزوله مربوط به اشریشیا کلای با فراوانی 58 درصد و سپس استافیلوکوک کواگولاز منفی با فراوانی 18 درصد می باشد. ارزیابی نتایج کشت دوم (14 روز پس از دریافت آنتی بیوتیک) در گروه دریافت کننده سفیکسیم در 44 بیمار (88 درصد) منفی و در گروه دریافت کننده نیتروفورانتوئین در 48 بیمار (96 درصد) منفی گزارش شده بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه، می توان نتیجه گرفت که شایع ترین ارگانیسم های ایزوله شده در زنان باردار با باکتریوری بدون علامت شامل e.coli (58 درصد) و سپس استافیلوکوک کواگولاز منفی (18 درصد) می باشد. هر دو آنتی بیوتیک سفیکسیم و نیتروفورانتوئین به طور قابل توجهی در بهبود باکتریوری بدون علامت در زنان باردار موثر بوده و میزان موارد کشت مثبت در بیماران دریافت کننده سفیکسیم بالاتر بود.