تعیین رابطه استرس ناباروری و حمایت اجتماعی ادراک شده با کیفیت زندگی در زنان نابارور در شهر شیراز

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه حمایت اجتماعی ادراک شده و استرس مرتبط با ناباروری با کیفیت زندگی زنان نابارور انجام گرفته است. روش کار: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زنان نابارور مراجعه کننده به درمانگاه های ناباروری شهر شیراز بودند که تعداد 112نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده (زیمت و همکاران، 1998)، پرسشنامه استرس ناباروری نیوتن (نیوتون و همکاران،1999) و مقیاس کیفیت زندگی باروری (بووین و همکاران،2011) است. داده های پژوهش حاضر با استفاده از میانگین، انحراق معیار، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل گرفتند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که از بین مولفه های استرس ناباروری (نگرانی اجتماعی، سبک زندگی بدون فرزند، نیاز به والد شدن، نگرانی جنسی و نگرانی ارتباطی)، نگرانی اجتماعی ناشی از ناباروری (β= -0.72, p < .001) و سبک زندگی بدون فرزند (β = -0.38, p < .01)پیش بینی کننده معنی دار کیفیت زندگی بودند. به علاوه، حمایت اجتماعی خانواده (β = .031, p < .001) و حمایت دوستان(β = 0.29, p < .001) پیش بینی کننده معنی دار کیفیت زندگی بود. به عبارت دیگر، زنان ناباروری که نگرانی اجتماعی در مورد فرزند آوری داشتند و نیز داشتن فرزند برای آنها اهمیت زیادی داشت از کیفیت زندگی پایین تری برخوردار بودند. به علاوه، زنانی که از حمایت اجتماعی خانواده و نیز حمایت اجتماعی دوستان کمتری برخوردار بودند، کیفیت زندگی پایین تر نیز داشتند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بر اهمیت عوامل روانی-اجتماعی بر کیفیت زندگی زنان نابارور تاکید کرده است.