بررسی ارتباط بین عوامل روانی با خودکارآمدی شیردهی در مادران دارای نوزاد نارس

زمینه و هدف: اگرچه چالش‌های شیردهی در مادران نوزادان نارس شایع‌تر است، اما خودکارآمدی مادر در شیردهی عاملی قابل تغییر است که ممکن است میزان شیردهی را بهبود بخشد. هدف این پژوهش بررسی عوامل موثر بر خودکارآمدی شیردهی در مادران نوزادان نارس بودروش کار: یک مطالعه مقطعی به صورت نمونه گیری دو مرحله ای بر روی 360 مادر دارای نوزاد نارس زیر شش ماه انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های جمعیت شناختی اجتماعی، خودکارآمدی شیردهی (bses-sf) و استرس، افسردگی و اضطراب dass-21 جمع آوری شد. داده ها توسط نرم افزار spss نسخ 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: میانگین سنی مادران 76/30 سال (70/6) بود. اکثر شرکت کنندگان دارای تحصیلات دبیرستانی و دانشگاهی (76.4%) و خانه دار (85.2%) و دارای اولین فرزند بودند. افسردگی (r = -0.386 2، p <0.001)، اضطراب (r = -.372، p <0.001) رابطه مثبت و متوسط و استرس (r = -.392، p <0.001) با خودکارآمدی شیردهی رابطه متوسط و منفی داشت.نتیجه گیری: با توجه به ارتباط بین درجات بالاتر خودکارآمدی و طولانی‌تر شدن شیردهی انحصاری در مادران دارای سطوح پایین افسردگی، اضطراب و استرس، توجه بیشتر به سلامت روان و وضعیت روانی زنان دارای فرزند نارس ضروری است.