نظام حکومت­داری امام علی (ع) با تاکید بر نهج البلاغه

هدف این پژوهش، تبیین ضرورت نظام مدیریتی علوی در اسلام با تاکید بر نهج البلاغه و نیز برنامه ریزی و نظم در امر حکومتداری به عنوان یکی از شاخصه های مهم حکمرانی پرداخته شده است. و با اشاره به رفتار مدیریتی و اهم معیارهای علوی در عزل و نصب های مدیریتی در نظام حکومتی اسلام و بیان تفاوت بین رفتار و سلوک حکومتی به اینکه در رفتار مدیریتی در مورد عواملی که موجب نفوذ حاکم در قلب نیروها و تقویت نیروهای تحت ولایتش، ایشان و کارگزارانش را به شخص موفق و تاثیرگذار تبدیل می کند، ولی در سلوک مدیریتی بیش از هر چیز به وظائف مدیر توانا و موفق و لایق تکیه می شود. خواه به اثر بخشی بیانجامد یا نیانجامد. گرچه در موارد بسیاری به اثر بخشی و نفوذ مدیر در نیروها منجر می شود. در این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته است،از بیانات امیر بیان حضرت امام علی(علیه السلام) خصوصاً فرمان حکومتی ایشان به مالک اشتر که دربردارنده آموزه های متعدد مدیریتی وحکومت داری درسطح کلان است که قابل تعمیم به سطوح دیگر نظام مدیریتی در جامعه است. از این رو، در این مقاله به طورخاصّ از نهج البلاغه و نیز غررالحکم و دررالکلم در تبیین اهمّ آموزه­های مدیریت علوی مانند مدیریت و برنامه ریزی علوی، انتصابات علوی، و مبانی آن، ویژگی مدیران موفق، رفتارمدیریتی، سلوک علوی در مدیریت، اصل عدالت و کنترل و ارزیابی نیروها و پیگیری در مدیریت علوی، تشویق و تنبیه، اهمیّت مشورت و تصمیم گیری، از رهنمودهای قرآن ناطق امیرالمومنین علی (علیه السلام) و نیز از سایر معصومین (علیهم السلام) در کنار قرآن کریم استفاده شده است.

…….

……………