سیمای انسان کامل و حکمرانی ایده آل در نظام گفتمانی صحیفه سجادیه

با توجّه به اهمیّت الگوسازی ایدئالی بر اساس نظام فکری و گفتمان دینی امامت و ولایت این مقاله تلاش نموده تا علاوه بر تشریح روش شناسی صحیفه در این خصوص با استناد به فرمایشات امام سجاد (ع) که تماماً بصورت دعا و نیایش تولید و ارائه شده تصویرسازی صحیفه از ابعاد وجودی انسان و جایگاه جامعه مطلوب را نیز تبیین نماید. بر اساس یافته‌های مقاله می‌توان ادعا نمود که رویکرد امام در معرّفی الگوی ایدئال اوّلاً از طریق بازنمایی خصلت‌های خدایی انسان و سپس معرّفی پیامبر، ائمه و انسان‌های برگزیده به عنوان الگوهای عملی شایسته صورت گرفته است. در کنار وجوه مورد اشاره غیریّت سازی نسبت به ویژگی‌های ناشایست و خصلت‌های ناپسند نیز بخش دیگری از نظام الگوسازی مزبور را تشکیل می‌دهد که با جزئیات بیشتری در متن این پژوهش مورد بررّسی قرار گرفته است. تحلیل گفتمانی برخی متون صحیفه و استفاده از نظام آرایش و مفصل بندی نشانه‌های دو گفتمان حق و باطل مجموعاً گواه بر این است که فرمایشات ارزشمند و هدایتگر امام بصورت جامع، منسجم و اصولی هدایت انسان و نیل به کمالات معنوی را هدف اصلی خود قرار داده و در این خصوص با زبان دلنشین و سحرآمیز دعا این مهمّ را به انجام رسانده است.

…….

………………..