مبانی انسان­ شناختی مشروعیت حکمرانی اسلامی متعالی

هدف این جستار، بررسی مبانی انسان شناختی مشروعیت حکمرانی اسلامی متعالی است. نفس، اصل وجود انسان و بدن مرکب و ابزاری برای رشد نفس است. نفس نیز با پشت سرگذاردن مرحله نباتی و حیوانی, به مرحله انسانی می رسد. نقش دین در کمال انسان یگانه است. انسان گام های مختلف هستی (غیب و شهود, دنیا و آخرت) را تنها با بهره گیری از دین پشت سرمی نهد. از این رو، برای نیل به فلاح و سعادت، باید در پی اجرائی کردن دین بود. عامل اجرای دین در زندگی انسان، سیاست است و سیاست، خادم شریعت است، سیاست، بدون شریعت، بدن بی سر می ماند. سیاست عبارت است از ادارة جامعه انسانی و هدایت آن به سوی تعالی. در اسلام، حاکمیت قانون الهی و پیروی از برگزیدگان معصوم (ع) در امر زمامداری، شالوده اساسی حاکمیت شمرده می‌شود. روح این اصل در مفهوم حاکمیت و ولایت فقیه نیز جریان دارد. این مفهوم از دو عنصر حاکمیت خدا بر انسان، و حاکمیت انسان بر سرنوشت خویش نشات می‌گیرد. هر نظام سیاسى، براى پیدایش و استمرار خویش ناگزیر به شناخت مبانى مشروعیت نظام سیاسى خویش است، تا با پشتیبانى از مبانى‏ بتواند در امور عمومى و اجتماعى مردم فرمانروایى کند. در مکتب توحیدی، انسان و جهان هستی، برای رشد خلق شده اند و انسانیت انسان، تنها در سایه تحقق جامعه ولایی محقق می شود، که ضرورتاً باید دارای مشروعیت باشد. از این رو، باید جایگاه انسان را به عنوان هدف خلقت شناخت. از محورهای کلیدیِ شناخت انسان، خلافت الاهی، امانت‌داری، حرکت و تکامل‌پذیری و اراده و اختیار انسان است، که تحت اشراف اولیاء الهی به استکمال می‌رسد. روش تحقیق، توصیفی و تحلیلی است.

…….

……………