الگوی حکمرانی متعالی با نگاه به نامه 53 نهج البلاغه

حکمرانی مفهومی خاص است که سه لایه معنایی برای آن وجود دارد. یکی در عام‌ترین اعتبار آن مربوط به «مداخله در همه حوزه‌های عمومی» است. در لایه معنایی دوم، حکمرانی «به مثابه فرآیند تصمیم‌گیری، تصمیم‌سازی و ایجاد قواعد و ترتیبات نهادی در فضای میان دولت و مردم در عرصه‌های مختلف زندگی به کار رفته است». در اینجا در کلیت نظام اجتماعی به کار رفته که نظام سیاسی یکی از بخش‌های آن است. لایه سوم که تخصصی‌ترین لایه معنایی است، «حکمرانی در فضای مدیریت عمومی و دولتی به کار می‌رود» و بیشتر به نظام اداری و تنظیم‌گری ساختا‌رها مربوط است. در اینجا وقتی به حوزه سیاست مربوط است، به مواردی همانند مشارکت مردم اشاره دارد. اما کلید واژه و دال مرکزی در اینجا «اداره» است. در تحقیق حاضر، معنای دوم مدنظر است. البته، بانک جهانی شش اصل اساسی (پاسخگویی، کیفیت تنظیم‌گری، حاکمیت قانون و اثربخشی دولتی) را اصول اساسی حکمرانی معرفی می‌کند. براین اساس، هدف تحقیق حاضر «ارائه الگوی حکمرانی متعالی با نگاه به نامه 53 نهج البلاغه» است. پژوهش حاضر با توجه به نقش و اثر آن، از نوع کاربردی است که در قالب شبکه مضامین با استفاده از تحلیل مضمون انجام گرفته و جهت کدگذاری مطالب از نرم افزار 10 maxqda استفاده شده است. نتایج حاصله حاکیست که حکمرانی متعالی شامل سازوکارها، فرایندها و نهادهایی است که از طریق آن شهروندان و سازمانهای مردم نهاد، منافع خود را ابراز میکنند؛ و از حقوق قانونی خود استفاده و تعهدات و تکالیف خود را ایفا و اختلافات خود را با میانجیگری حل و فصل میکنند.

…….

……………