پیشگیری از آسیب های روانی ناشی از تعارضات زوجین در خانواده

اصل بر استحکام بنیان خانواده است و باید از فروپاشی بنیان خانواده جلوگیری کرد و عوامل موثر در انحلال را شناخت و تصمیمات قضایی و قانونی شایسته در راستای کنترل آن عوامل اتخاذ نمود بنابراین ضروری به نظر می رسد این موضوع بررسی گردد که حفظ کانون سرد خانواده در شرایطی که ادامه زندگی بر زوجین و فرزندان همراه با عسروحرج می باشد ضروری است یا باید از ورود آسیب های ناشی از خانواده بی هدف و متزلزل بر آن ها جلوگیری کرد. پژوهش حاضر از روش توصیفی-تحلیلی بهره برده و یافته ها نشان می دهد در مواردی با وجود تلاش در زمینه حفظ خانواده به استناد اصل لاضرر و لاحرج شایسته نیست که زوجین به زندگی مشترک ادامه دهند و حتی ادامه زندگی مشترک در برخی از شرایط بحران های روانی و جسمی می تواند بر زوجین و به ویژه فرزندان وارد کند و طلاق می تواند از این آسیب ها پیشگیری کند اما باید تصمیمات قانونی شایسته برای کاهش آسیب های بعد از انحلال نکاح نیز اتخاذ کرد. در مورد ماهیت تصمیمی نیز که دادگاه در طلاق ماده1130 قانون مدنی می گیرد این که حکم است یا گواهی عدم امکان سازش اختلاف نظر وجود دارد که به نظر می رسد باید آن را حکم تلقی کرد. در نتیجه با توجه به این که زوجه در قانون حق طلاق ندارد و تنها در موارد محدودی می تواند تقاضای انحلال نکاح کند که یکی از این موارد طلاق به سبب عسروحرج می باشد بنابراین در شرایطی که امکان رفع عسروحرج زوجه به طرق مختلف وجود ندارد انحلال نکاح می تواند از تحمیل ضرر بر زوجه جلوگیری نماید.

…….

………………..