نقش نظارتی زنان مسلمان ایرانی در مردمی سازی حکمرانی متعالی با تاکید بر سازمان های مردم نهاد پس از انقلاب اسلامی

پرداختن به مباحث حوزه حکمرانی به خصوص حکمرانی متعالی به عنوان یکی از حوزه های فکری علوم انسانی از دریچه و منظر مبانی اسلامی امری حیاتی و خطیر است. مردم سالاری دینی، سبکی از نظام سیاسی است که با مردمی سازی حکمرانی بر مبنای اصول و بنیانهای اسلام سیاسی و مشروعیت الهی و نیز با تکیه بر ظرفیتها، مقبولیت و نصرت مردمی امور جامعه تنظیم و اداره میشود. بنابراین مردم جامعه؛ از شاخصهای یک نظام سیاسی مردم سالاری هستند. از آنجا که نظارت مردمی در حکمرانی متعالی؛ نماد مردم سالاری است، یکی از راه های این مردمی سازی فعالیت و نظارت سازمان های مردم نهاد بر امور سیاسی، اجتماعی و فرهنگی میباشد. با توجه به این امر که قسمت اعظمی از افراد یک جامعه را زنان تشکیل میدهند. نقش زنان در این امر قابل اعتناست. زنان و سازمانهایی که زنان در هیات موسس و بدنه اصلی آن سازمانهای مردم نهاد حضور دارند با در برگرفتن اقشار بسیاری از جامعه کارهای زیست محیطی و کودکان و... به افزایش رفاه اجتماعی یاری میرسانند. بعد از انقلاب تصویر صحیحی از زن مسلمان، زنان مسلمان ایرانی را به تداوم حضور سیاسی موثر در چارچوب احکام و فرامین شرعی و قانونی دعوت کرد. این بستر سبب شده است که تجربه سیاسی زنان در جمهوری اسلامی ایران، مانند پرشی بی مانند در تاریخ زنان ایران باشد. این پژوهش با هدف بررسی « نقش نظارتی زنان مسلمان ایرانی در مردمی سازی حکمرانی متعالی با تاکید بر سازمان های مردم نهاد پس از انقلاب اسلامی » با روش تحلیلی و جمع آوری اطلاعات به این نتیجه رسیده است که زنان جامعه اسلامی فارغ از فعالیت های مهم سیاسی مستقیم از جمله نمایندگی، قضاوت و.. در جامعه به شکلی غیرمستقیم به واسطه ی فعالیت در سازمان های مردم نهاد میتوانند بر امور سیاسی نظارت نهادی، مردمی، شخصی داشته باشند و به این طریق نقش موثری را در حکمرانی متعالی ایفا کنند.

…….

………………..