نسبت اخلاق و سیاست در حکمرانی دینی

مسئله اصلی این نوشتار «رابطه اخلاق و سیاست در حکمرانی دینی» است که با رویکردی توصیفی - تحلیلی، به کاوش نشسته است. درباره اصلِ رابطه اخلاق و سیاست همواره دو کلان روایت وجود داشته است. نگاه نخست به جدایی و احتراز هر چه بیشتر اخلاق از سیاست رای می­دهد؛ چرا که اخلاق را مربوط به ارزش­ها و مصلحت­ها و سیاست را مربوط به حقایق و منافع ملت می­داند. این دیدگاه از دوره یونان باستان و خصوصا از رنساس به این سو پیروان فراوانی دارد که در این پژوهش به برخی از آنها اشاره شده است. در مقابل اما نگاهِ دیگری وجود دارد که شدیدا در مسئله حکمرانی به پیوند و بلکه به ابتناء سیاست بر اخلاق تاکید می­ورزد. انبیاء، اهل بیت(علیهم السلام) و پیروانشان در زمرۀ این دسته قرار می­گیرند.به همین سبب ابتدا از اخلاق در حکمرانی رسول خدا و سپس به رویه امیرالمومنین در این حوزه اشاره شد. در نهایت نیز به اخلاق سیاسی در حکمرانی امام خمینی(ره) به عنوان یکی از بارزترین معتقدان به مکتب انبیا پرداخته­ایم و بیان شده است که تمام قصد ایشان از تشکیل حکومت و حکمرانی سیاسی، بعد از تامین نیازهای مادی و عزت دنیوی چیزی جز «کمال نفسانی انسان» و «نیل به مقام قرب الهی» نبوده است.

…….

………………..