بررسی استحکام برشی اتصالات تک لبه ورق های آلومینیومی به روش دیفیوژن

در این مطالعه روش دیفیوژن برای اتصال ورق های آلومینیومی به کار گرفته شده و عوامل موثر بر برقراری پیوند دیفیوژنی میان دو ورق آلومینیومی به‌صورت تجربی مورد بررسی قرار گرفته است. فرآیند اتصال ورق های آلومینیوم یا آلیاژهای آن در پژوهش حاضر شامل یک مرحله شیمیایی و مکانیکی جهت حذف اکسید آلومینیوم و درنهایت فشردن ورق ها بر روی هم تحت گرما در مدت زمانی معین می‌باشد. شرایط بهینه برقراری اتصال دیفیوژنی شامل فشار، مدت زمان و دمای برقراری اتصال به صورت تجربی و با استفاده از طراحی آزمایش نوع متمرکز دورانی مرکب به دست آمده و در اتصال برقرار شده تحت این شرایط تحت بارگذاری شبه استاتیکی کششی قرار گرفته و میزان ماکزیمم نیروی تحمل شده اتصال برشی تک لبه یا منفرد در حالات مختلف به دست آمده است. نتایج تجربی نشان می‌دهد که بهترین اتصال تحت شرایط فشار 80 بار، زمان 120 دقیقه و دمای 550 درجه سانتی گراد به نحو مطلوبی شکل گرفته و ماکزیمم نیروی تحمل شده توسط قطعات متصل شده تحت این شرایط حاصل می شود.